цігаіцца, айдзе хочыць, а я зычыню дзьвері i большы ны парог ні ўспушчу. Не ўспускаць на язык. 1. Нават не каштаваць. Усю жысьць дайжа ны язык ні ўспускаў гарелкі. Я ўжо другей год нічога сальныга ні ўспускаю ны язык. 2. Не дапускаць гаворкі, не дазваляць весці размовы (npa наго). Ныталку яны больы ні ўспускаюць ны язык. Зак. Не ўспусціць на язык. 1. Як ні прісілівылі, як ні ўгыварівылі, ны язык ні ўспусьціў ні каплі. 2. Посьлі ўчырашнія свадзьбы яны такіх сватоў i ны язык ня ўспусьцюць. Не ў часці. Не ў павазе. Усё ўремя ні ў часьці ў іх Валодзька, даўно крівюцца. Цётка ў яе ні ў часьці стала. Не ў чужое места. Заслужана, дарэчы. Hi ў чужоя места, што пупала. Даў, дык ні ў чужоя места, збалывыўся саўсім. Гл. Н е ў пус т ое. Не хватаць [адной (дзесятай)] клёпкі, груб.; адз., мн. Не мець развагі, правільных меркаванняў. Есьлі клёпкі ні хвытаіць, сядзі i маўчы. У яго ўсігда ні хвытала клёпык, урадзіўся такей. Hi хвытаіць адной клёпкі ў гылаве, паетыму i вярзець абы-што. У яго даўно дзісятыя клёпкі ў гылаве ні хвытаіць, i бацька такей самый быў. Зак. Не хваціць [адной (дзесятай)] клёпкі. Ці ў цябе клёпкі ні хваціла рызыбрацца, што тут i к чаму. Усё прасьцей простыга, дык i тут клёпык ні хваціла. Аднае клёпкі ні хваціла дадумыцца вароты зычыніць. Як на што разумныя, дзісятыя клёпкі ні хваціць. Нехта нейкій, іран. Важная асоба, персона. Найшоўся мне нехта нейкій, яшчэ йакрікывыіць. Калі хто ыі знаіць, дык нехта нейкія, а яны чэрця з балота, во хто яны. Не цякець (не капаець), неадабр.; цяп.} np. Няма падстаў для спешкі. Hi цякень, дык i сядзі ціха. Чаго яму вулнувацца, над ім ні цякець. Пакуль ні капыіць, паліц ап паліц ні ўдарюць; як туга прідзіцца, тады зышавелюцца. Hi капыла, дык i ні біспакоіўся ні ап чым. Нечага (няма чаго) дзелаць. Пра адсутнасць іншага выхаду. Нечыга дзелыць, нада сыбірацца. Нечыга було
Дадатковыя словы
дадўмыцца, тўга, ўспушчў
1 👁