І сячэ і паліць. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1974). Г. Ф. Юрчанка

I дзела з канцом. Пра заканчэнне. Заўтря сь сеным убярёмся i дзела с канцом. Дровы пабіў i дзела с канцом. I дзелу канец. Пра заканчэнне. Табе што, карові даў i дзелу канец. Пасуду пірямыла i дзелу канец. I думаць нечага (няма чаго). Пра безумоўнасць. I думыць нечыга, што прібігаць, яны крепка зы нашымі дзеўкымі ўляглі. Раз пыбішчалі, яны зьдзелыюць, тут i думыць німа чаго. I звания (знаку) не кінуць, Пра поўнае выкарыстанне, знішчэнне. Усё рыскыпалі, рыскывірялі, i званьня ня кінулі, што тэй двор быў. Г'лядзі, ўсё рызваюіць, ад бульбы i званьня ня кініць. Мы цябе як пупадзём, i знаку ня кінім. I звання няма. Пра знікненне, поўную адсутнасць. Каторыя ўремя пашоў туды, i званьня німа. Учора як выпрывіліся ў самыя абеды, дык i званьня німа. I знаку няма. Пра непрыкметнасць, незаўважнасць. Нешта вы палолі, палолі, i знаку німа. Ты хваціў, ныработыў, што-то ат твае работы i знаку німа. I канцы ў ваду. Пра адсутнасць слядоў, доказаў. Бувала, яны тварші: капу сена на воз, i канцы ў ваду. Мяшок пышанщы некуды пульнулі i канцы ў ваду. I карты (кнігі) ў рукі. Пра поўную свабоду дзеяння. Вы тут ранты рызьбіраліся, знаіця ўсё, вам i карты ў рукі. Ён хызяін, яму i карты ў рукі, а мы хто? — чэрця з Маслывыга балота. Табе й кнігі ў рукі, рысказывый. I карты тасаваць (раздаваць, скідаць). Кіраваць, распараджацца. Ты тут усігда быў галоўным, табе i карты тусуваць дальшы. Ён вёў хызяйства, нупруўляў усё, яму i карты рыздываць. Раз пыдахоціўся сам усё давесьць ды кынца, ты й карты ськідай. I крыць нечым. Пра адсутнасць доказаў, пярэчанняў. Стала, нумуцюкала яго, нумуцюкала, атхрясьціла як нада, a таму што дзелыць? — i крыць нечым. Імець галаву на плячах. Быць разумнымt разважлівым. Каб ты імеў гылаву ны плічах, нашто б табе етыя пырысяты, ёсьць пацьсьвінычык i кармі. Во хто ймеў гылаву ны плічах,— Арьхіпёнык, ніхто яго ні ў чом ні