у воздухі. Зал. Павіснуць у воздухе. 1. Чуіш, што Ахрем гаворіць: доладж ужо ў воздухі павіс, а тым дожджом i ні пахніць. 2. Як што павюніць у воздухі, тады ня скора зь места зьдзьвініцца. Узмацн. Завіснуць у воздухе. Затрымацца, не вырашыцца. Ніізьвесна чаго завісла ўсё ў воздухі, i цяперь мы ні знаім, калі што будзідь новыя. Віснуць на шыі. 1. Абцяжарваць. У Дзім'яна вісьніць на шыі тоя жыта, што летыся зы яго рысьпісаўся. 2. асудж. Прыставаць навязліва i непристойна з каханнем. Так жа дайжа нікрасіва на шыі віснуць, якей ён табе жаніх. Зак. Павіснуць на шыі. 1. Луччы ні зьвязывыйся, ні патпісывыйся, павісьніць увесь лес ны тваёй шыі i, хочыш, ішчэ плаціць будзіш. 2. Цяперь табе амба. раз Тонька павісла на шыі, іна ні аччэпіцца. Узмацн. Завіснуць на шыі. Абцяжарыць. Каб жа я знаў, што яно завісьніць на шыі, нашто б мне што пыд аччот браць. Віць вяроўкі. Поўнасцю падпарадкоўваць сабе. Марьічка саўсім пыччыніла сабе Колю, пряма вярёўкі зь яго ўець. 3 Высіля табе вярёўкі віць ні ўдасца. Во айдзе сабака зарыт (зарыта). Пра разгадку з'явы або паводзін чалавека. Я ўсё думыў, чаго там такоя тваріцца, ажно во айдзе сыбака зарыт. Ты гываріў, што ціріс свадзьбу тыкая зьедзь пышла, а тут во йдзе сыбака зарыта. Вожка пад хвост папала, пр., б у д іран. Пра натурыстасць. Міцю ўжо вожка пат хвост пупала, цяперя ня скора угамоніцца. Яму есьлі вожка пат хвост пупадзець, то ня дужа ўгаворіш. ( Вожыгам гарэць. Балецъ надзвычай пякуча. Троя судык вожыгым гарела рана, места ні ныхадзіў, а спаць — мінуты вычамі ня зьвёў. Пачын. Вожыгам загарэцца. Думыў нічога, усё прайшло, а тут як хваціла, вожыгым зыгарелыся, думыў, кончуся к раньню. Вожыгам лезць, асудж. Дабівацца нахабна, настырна. Чаго ён так вожыгым лезіць к етым Пуўлюковым, яны ж яму нічога ні далжны. Пачын. Вожыгам палезць. Hi пулучыў нічога—i хырашо, ато пряма быў вожыгым палез, як усё яму пазволіна. Войстрый (вострый, войсцер, восцер) на язык. Дасціпны, з'едлівы. Ну й войстрый луа Жэнька ны язык, у яго
Дадатковыя словы
бўдзіш, дзімяна, дўмыў, зедлівы, зявы, л^а
0 👁