больший Сярьгеіў: напіўся i дывай зы дзіцямі гыняцца па вуліцы. Ніхай толька у чарку нюхнуць, такую атколюць штуку, што i ўва сьне ня ўвідзіш. Кудрічані выкінулі раз у Зяціцы номір: клубок нітык у каго-то ўзялі i пірімыталі быльшак ат хаты к хаці па ўсёй дзяреўні. Ета што, ён табе другей раз i ні такую штуку выкініць. Ці чуў, якей номір атмачылі яны ў Бялішчыні — пастой, Куліна січас рыскажыць. Хрітон, бувала, як атмочыць штуку, дык усе зы жываты хвытаюцца. Незак. Адкалываць (выкідаць, атмачываць) намяра (штукі). Як успомніш, якея мы аткалывылі ныміра, ажно січас сьмех бярець. Аніс любіў аткалывыць штукі, а тады, бувала, стаіць збоку i толька пысьміхаіцца. У молыдысьці мы выкідалі ныміра, ня то што цяперішнія мыладзёж. Ты, знаць, бяресься выкідаць штукі, як Холда, не, таго ні піряскочыш. Мы сь Пітраком хадзілі пы вічарінкых, атмачывылі ныміра. Бувала, сыбяруцца гурьбою i пашлі атмачывыць штукі, — такоя дзелылі, што табе i ўва сьне ні прісьнілыся б. Працягл.-фінальн. Наадкалываць (навыкідаць, навыкідываць, наатмачывадь, даадкалывадь, давыкідаць, давыкідываць, даатмачываць) намяра (штукі). Ну, вы там, канешня, ныаткалывылі ныміра, можа сядзелі i пікнуць быяліся. Мы ў тэй год, як прііжджаў Аксён, ныткалывылі штукі. Нывыкідаіця ныміра, палучыця сваё—i большы нічога. Пыглядзіш толька, яны ішчэ нывыкідваюць штукі. Летыся тут нывыкідывылі ныміраў яшчэ сёліта іх пымінаюць. Нывыкідывыіш ты штукі, калі-небудзь так пы загріўку хто заедзіць, што дзівідда будзіш. Hy, ныатмачывылі ныміра, ці я ні гываріў, што так кончыцца. Яны сябе пыкажуць: нытмачывыюць штукі. Вы дыаткалывыіця свае нымярьг, што вас i зу людзей весьдь ня будудь. Дыткалывылі яны сяньня штукі: апсьміялі, што некуды було вочы дзіваць. Ты пулучыў—i ён дывыкідаіць ныміра. Дывыкідалі штукі, што іх узялі ды саміх выкінулі за дзьвері. Яны скора дывыкідывыюць свае ныміра, што кумільгым будудь у мяне кадідца. Дывыкідывыў Арьхіпёнык штукі: апхыхыталі — большы некуды. Ты ў мяне дыатмачывыіш нымяры, ой, дыатмачывыіш, нулуплю, сколька ўлезіць. Мы ж кызалі, што дытмачыідь ён свае штукі, так i пулучылыся. Адкалоць (выкінуць) каленца. Зрабіць надзвычайнае. Hy й сядзіць жа ў чылавеку радзіміц: як атколіць каленца, дык век ба думыў — ні прідумыіш такога. Выкінулі
Дадатковыя словы
кўмільгым, нюхнўць, палў, прідўмыіш
0 👁