І коціцца і валіцца. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1972). Г. Ф. Юрчанка

дзілі іх с ума. Гулі скора вас пызьвядудь с ума. Пращягл.фінальн. Назвадзіць с ума. Сколькіх Галька нызвадзіла с ума, пакуля ну Кузьму ні нырвалыся. Звадзіць у магілу (гроб). Даводзіць да смерці. Ці вы ні знаіця, ета ж тыкая сім'я пыразітныя, яе пряма у магілу звадзілі. Я ей ні раз гываріла, кідай ты яго, ён жа цябе у гроб з ів о д з іц ь. Зак. Звесць у магілу (гроб). Тарелка зьвіла у магілу, нягож ні гарелка, бязь меры вочы зыліваў. Во так будуць грызьць i грызьць, i зьвядуць у гроб. Узмацн. Пазвадзіць (пазвесдь) у магілу (гроб). Матку, бацьку ня слухыіця, здароўя ні бірігіцё, пазводзіця самі сябе ў магілу. Адною грызьнёю у гроб пазводзюць. Ці ты хочыш ужо ў магілу пазьвесьць, ці што? Каб мыгла, пызьвіла б нявестык у гроб, пірінасідь іх ня можыдь. Звадзіць шчоты. Помсціць. Антон звадзіць шчоты ні станіць, ён разым як віхырь уськіпіцда, a тады цірізь M iнуту як другей чылавек, забыў усё. Зак. Звесць шчоты. Глядзі, зытаіў злосьць, помсьлівый чылавек, зьвядзець калі шчоты. Множн. Пазвадзіць шчоты. Іх бойся ды бойся, дужа гадкія, пазводзюць шчоты. П рацягл.-фінальн. Назвадзіць (дазвадзіць) шчоты. Назводзіць шчоты, што сымаму, як дураку, ныдаюдь, ныдаюдь i пойдзіць бітый. Дызвадзіў Клімянок шчоты, у бальніцы ляжыць. Звалівацца з плеч (плячэй). Пераставаць быць цяжарам. У нас ета біда ніяк ні звалтцца с плеч. Каб хуць ны мінуту звалівылыся c нлячэй, худзь ба якей прадых быў ат вашых клапот,— дык не. Зак. Зваліцца з плеч (плячэй). Я дык дужа-дужа рад, што мне етый клопыт с пырысятымі зваліўся с плеч. Бульба звалідца с плячэй, рукі рызьвяжуцда, тады i пад'едзім як-небудзь. Узмацн. Пазвалівацца з плеч (плячэй). Клопыты за клопытымі, адно зу другім, ді ета калі с плеч пызваліідца, ці ні зваліцца ні разу. Ня дужа дажджэсься, што пызваліюдца с плячэй заботы — малых саміх нянч, а вырысьлі — за імі нянч, так уся жысьдь праходзіць год за годым. Звалівацца на плечы (галаву). Нечакана рабіцца прадметам клопатау. А мне, думыіш, лёхка було, кылі такоя звалівылыся на плечы,— дычкіна біда ні адной маткі ні салодка. То адно звалівылыся ны гылаву, то другой, то пятыя, то дзісятыя i пра ўсё нада було думыць