месіц. Працягл.-фінальн. Жыватом накачацца. Крепка жыватом ныкычалыся, нейкія i колькі хвыталі, i пыткачывылыся нешта, i резыла, i балела — усяго було. Жывая душа. Нешта жывое. Узьбегла ны бызар, каб была жывая душа — нікагенічка, адзін старік сядзеў з ракымі. Летым прайдзі пы дзяреўні — жывэя душы ня ўвідзіш, усе на полі ці ну лугу. Жывая рана. Нешта балючае. Рызьвярцелі, глянулі тоя плячо — пряма жывая рана, i зукруцші скарей. Hi ладонь, а жывая рана, хуць зьверьху й ня дужа што відна. Жывая (свежая) капейка. Бягучы заробак. А тыкі й прівык, каб жывая капейка была ў руках. Есьлі мысьціравэй чылавек, у яго ўсігда сьвежыя капейка ў руках. Жывога места не астацца. 1. Пра бязмернасць фізічнага пакарання. Ты мне толька забіся с крючча, зрежу на горькыя яблыка, жывога места ні станіцца. 2. Пра бруднае, запэцканае. Так пірімазыліся, што жывога места на іх ні асталыся. Незак., рэдкаўж. Жывога места не аставацца. 1. Ці помніш, сколька разоў, бувала, ён так цябе сьсякець, што жывога места ні астаецца. 2. Кажный дзень нейдзі настолька вымазыюцца, што жывога места ні стаецца. Жывога места не кінуць (не аставіць). Моцна збіць. Ну пыдажджы, дай толька дыбрацца, жывога места ня кіну. Пачуў, што рыбу трёс з другімі, злавіў, так сьсек, што жывога места ні аставіў. Незак., рэдкаўж. Жывога места не кідаць (не астаўляць). А табе меншы пыпыдала,— бацька ж ны табе жывога места ні кідаў. Сьпірва цярьпіць, доўга цярьпіць, a ўжо як вывідзіць сь цярьпенія, луывога места ні стыўляіць. Жывога места няма, цяп., np., буд. 1. Пра вельмі naбітага. Відзілі мы яго: жывога места німа. 3 балынэя вісычыні ляснуўся, зразу на ім жывога места ні було. Дадзім дык дадзім, жывога места ня будзіць. 2. Пра бруднага, запэцканага. Ты ж пыглядзі ны сябе, ны каго ты паходж — жывога места німа. Прішлі ў грязі па вушы, жывога места ні було. Жывога слова не чуць. Жыць зусім адзінока, замкнута. Паеду, к сваім зьежджу, ато сяджу тут, жывога сло
Дадатковыя словы
бўдзіць, л^ывога, лугў, пачўў, сяджў
1 👁