І коціцца і валіцца. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1972). Г. Ф. Юрчанка

дзіцца, а ранты нешта яно ні зыхадзілыся. Серца балела, гледзічы ны цябе. Душа зыхадзілыся, што яно ўсё прахым ідзець. У кажныга будзіць серца балець, есьлі такея ніпуцёвыя дзеці ўродзюцца. Зак. Душа (серца) забаліць (зайдзіцца), буд., пр. Як жа душа ні зыбалщь, есьлі ты ні пра што ня думыіш. Другей раз душа зайдзіцца, ну маўчу ж, нічога ні гыварю: я што скажу — дренна. Душа зыбалела i ўсё, а я пышла моўча. У каго хочыш серца зайшлося б, ета ж біда, i нівыносныя біда. Душа (серца) варочаецца (пераварачываецца), цяп., пр. Пра шкадаванне, спагаду. Гыварша, што пряма душа варочыіцца, нешта у іх зразу пашло ні ладзіцца. Я пыгляджу на іхнюю жызьню — серца варочыіцца: нічога ня ўмеюць i ні знаюць i ня хочуць ні ўмець, ні знаць. А што ты думыіш, душа пірівырачывыіцца адж жалысьці. Слухыць серца пірівырачыіцца, а ня то што сваімі вычамі відзіць. Hi дай ты, бог, глядзець ны яе стрыданія, сколька я там пыбыла — серца варочылыся. Душа пірівырачывылыся, калі мы глядзелі на етых сірыт, як яны жыць будуць адзін пыд адзін. Зак. Душа (серца) перавярнулася, np., буд. Як рыскызалі пры Сашку, у мяне душа пірівярнулыся, спаць ноч ня мог. Можа толька ў аднаго цябе серца ні пірівярнулыся. A чаго ў іх душа піряверніцца, яны бяшчуствінныя нейкія. Душа (серца) млеець, цяп., np., буд. Пра фізічнае аслабленне (ад вялікага напалу пачуццяў, напружання i г. д.). Вот хаджу, трошку кыпаюся, a тады як падойдзіць нешта, душа млеіць i ўсё. Пы дачке серца млеіць, каб у яе ўсё хырашо було. Душа млела ны вічарінку кытануць, як толька ўседзіў. Серца млела у лес ехыць, а тут узялі ды ні пусьцілі. Непаўн. Душа (серца) памлела, п р б у д. Пакуліцька рышшывяліўся, душа ў яе памлела, думыла, ты ўжо ня жыў. Памлела серца, пакуля пісьмо аддалі, зы сікреты свае быялыся. Памлеіць серца i ўспакоіцца, будзіць цэл сы сваімі кралімі. Працягл.фінальн. Душа (серца) намлелася, пр., буд. Ікая ў мяне сіла, душа намлелыся ат кустоў дывалоцца. Тады ў яго серца намлелыся, ні знаў, айдзе дзівацца. Ішчэ намлеіцца душа, як пачуіць пра Косьціка. Душа (серца) не ляжыць, цяп., пр., буд. Пра адсутнасць сімпатый, даверу. Раз душа ні ляжыць, то й ня йдзі, толька будзіш век мучыцца. I рызгыварію, ł пысьмяёмся