І коціцца і валіцца. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1972). Г. Ф. Юрчанка

Два сакала пара, неадабр. Пра аднолькавых. Ляксей з Навумым — два сыкыла пара: што ўбіў, то i ўехыў. Два сапагі пара, адм. Пра аднолькавых. Што бацька, то й сын — два сыпан пара. Во пыдыбраліся два сыпан пара, i шукай — етык ні сыбяреш. Двор з дваром. Вобак, na-суседству (жыць). Мы трщцыць гадоў прыжылі сь Кіреівымі двор з дваром, а худзь ба калі ваду зумуцілі адны друпм. Дзверы ў дзверы. Вельмі блізка насупраць (жыць). Мы жылі блізінька дзьвері ў дзьвері, во так во наша хата, а во так іхнія. Дзела выгарыла, пр., буд. Пра станоўчы выход. Лянька ты, як у Сумусёнка скора дзела выгыріла. Хадзіў, дыбіваўся, алі ж дзела ня выгыріла. Нічога ў іх дзела ня выгыріць, ня с тога боку яны зайшлі. Дзела гарыць, цяп., np., буд. Пра тэрміновасць справы. Дзела гаріць, а ты будзіш стыяць, дзікувацца — еткія аньціресы увідзіў. Каб любоя дзела, самыя ніатложныя гарела, ён ба стыяў i руссусолівыў i дайжа б ні вурухнуўся. У цябе будзідь дзела гарець, a ім i ні ў гылаве падумыць, каб узяцца ды паможч. Пачын. Дзела загарэлася, np., буд. Так ужо ў іх ні ш чога ні зь якыга мымінтальна дзела зыгарелыся. То будзіць сядзець сышчыпя рукі, то ўдруг дзела зыгаріцца — шурум-бурум пыдымаіць. Дзела гарыць у руках, цяп., пр., буд. Пра лоўкасць i працавітасць. Есьлі возьміцца, у яго дзела гаріць у руках, толька прітуркыць яго ні так лёхка. Што былі за плотнікі, што зы мысьціравэя, усякыя дзела гарела у іх руках. Есьлі Клімянкі узяліся, у іх дзела будзіць гарець у руках. Пачын. Дзела загарэлася ў руках, пр., буд. Як узяліся, у іх дзела пряма зыгарелыся ў руках, ня то што тэя гырадзкея шлэптухі. Калі пыд ахоту — дзела зыгаріцца у руках, а ні захочуць — будзіць ні гаріць ні тлеіць. Дзела далёка заходзіць, цяп., пр. Пра складанасць становішча. Відзім, што дзела далёка заходзіць, мы ногі ў рукі ды нызад, ходу аттуля. Луччы ні дывадзіць, каб дзела далёка зыхадзіла. Случалыся, дзела й далёка зыхадзіла, ну неік жа рызьбіраліся. Зак. Дзела далёка зай