чосу. 2. Канешня ж, дыла куме фору, незышта ж ні пыладзілі. Hy, такога ні прашчу, дам чосу. Да веку. Да канца жыцця, усё жыццё. Ці я ж цябе да веку карміць буду. Будуць яны мяне да веку пымінаць. Да веку гурювала: зы быгаствым пыгналыся. Да вумапамрачэнія. Надзвычай, звыш меры. Я сяньня забегылыся да вумапымрачэнія. Да вумапымрачэнія укліпаўся у нечыю каўшоўскыю. Да вушэй. Поўнасцю, з ног да галавы. Куды ня выпрыў, пріцягніцца нызад у грязі ду вушэй. Пріішгі мокрыя ду вушэй,— такей лівінь зыхваціў на полі, ні пабежч нікуды, ні схувацца. Што ёй ні скажы, січас успыхніць, ду вушэй пыкрасьнеіць. Да гарла, неадабр., нездав. Вельмі многа. Чаго ім яшчэ ні хвытаіць, ужо ж, кажыцца, усяго ўсякыга ды гырла i пыныбраліся, i пыныхвыталіся, i пынынасіліся. Вы сныбжыны усім ды гырла i ні пішчыця. Ды гырла нызыпасіў i сена, i дроў, i торху. Да гібелі (пагібелі, пропасці), неадабр. Вельмі многа. Ныдьівалі мне тут усяго усякыга да гібілі, глядзі во, рызьбірайся, што айдзе. Іх там сыбралыся ды пагібілі, ці я ўсіх пірікрічу. Пырысят сяньня було да пропысьці, большы як у якоя скрысеньня, ніхто браць ні хацеў. Да глубіны душы (серца), кніжн. Вельмі моцна (хваляваць, кратаць). Аньку тваё пісьмо узвулнувала ду глубіны душы. Я знаю, Коля ду глубіны серца піріжываў, што так пулучылыся. Да гроба (магілы, грабавой даскі). Да канца жыцця, назаўсёды. Тваю ласку я буду помніць да гроба. Нухуваў столька, што да гроба хваціць. Ты ды магшы ня должын зубуваць, што яны длі цябе зьдзелылі. Еткыга быгаства табе i ды магілы ні спажыць. Тваю помышч мы ды грыбавой даскі ні забудзім. Да дна. Поўнасцю. Узіла ў рукі адну бутылку, другую, трецьцію — усе ды дна асушыны. Ніхай пупадзець, выцмыкчыць ды дна. Да зарэзу. Надзвычай востра (пра патрэбу). Выхвыціў с-пад рук, а мне сымаму скобля ды зарезу нада. Ды зарезу у Данілыўск нада зьезьдзіць
Дадатковыя словы
асўшыны, забўдзім, прашчў, пірікрічў, сымамў
0 👁