Абліваць граззю. Знеслаўляць, нагаворваць гнюснасці. Пірістань-ка ты грязьзю людзей абліваць, можа 6 луччы ны сябе пыглядзець нада. Зак. Абліць граззю. У Сьціпана ўжо натура тыкая: пряма ня можыць, каб каго ні абліць грязьзю. Узмацн. Паабліць (паабліваць) граззю. Пыаблідь грязьзю — ета ім раз-два, ета яны ўмеюць. Во сім'я дык сім'я, кылі ім хто хуць настолька ні ўгадзіў, січас пыабліваюць грязьзю з ног ды гылавы. Працягл.-фінальн. Наабліваць (нааблівацца, даабліваць, дааблівадца) граззю. Ныблівала, журжа, грязьзю, пулучыла сыма пы пятыя чысло. Харошыя была цаца, i нычарнілыся, i наблівалыся грязьзю людзей — хваціць. Хочыш ты нейкыга пуцьця c Хадосычкіныя дачкі, ну грязьзю іна дыбліваіць, ны сваё нарьвецца. Дыабліваісься грязьзю, пыглядзіш, што дыабліваісься, як зыявюць ды упякуць штраху, будзіш знаць. Абмываць (абчышчадь, абтрасаць) поршы (шолудзі). 1. гумар. Багацець. Усё жыў — куска хлеба ны стале ні було, a цяперь стаў абмуваць порты. Ну, што ты, абмуваіш троху шолудзі, рыжжываісься? Сьціпыняты апчышчаюдь поршы, ужо касьцюмы пуспруўлялі ладныя. Во відзіш, i Домна апчышчаіць шолудзі: пырасёнка прівізла з бызара, пацьцёлык пугуляў ужо. Аптрісай-ка ты поршы троху, дяперіцька работыючы жыць можна. Нада ж аптрісаць шолудзі пымалу, ны цябе ж пасьледнія дзеўка ні гляніць. 2. Даглядаць, прыводзіць у належны выгляд (к а го -н сябе). Я б, забі, ні стала, як Анька, поршы ім абмувадь, самі ня хворы. Ты ж хвірюбіну спыласнудь лянісься, век табе то сістра, то нявестка i абмувалі шолудзі. Мне ўжо ныдаела вам поршы апчышчаць, большы я ны вас дайжа ні гляну. Не ўжо, апчышчаць зы кагонебудзь шолудзі я ні стану. Аптрісай, кылі хочыш ім поршы, a яны яшчэ прысьміхаць будуць. А вы хацелі, каб вам да веку хто-то шолудзі аптрісаў? Зак. Абмыць (абчысціць, абтрэсць) поршы (шолудзі). 1. Рызадзелыся, ўся ў шыўках, ці даўно абмыла поршы. Во, сам ба ён дужа абмыў шолудзі, ета яму дзядзькі з Масквы пымагл[. Вун Кузьма апчысьціў поршы, дык хвігыю носа у яго ні дыстаць стала. Пастой, ніхай апчысьцюць шолудзі, тады зразу увідзіш, што зь іх будзіць тваріцца. Biдзіш, як Зьмітрачонкі аптрясьлі поршы, ідуць i ну людзей ні глідзяць. Трошку аптрясьлі шолудзі i шчытаюць ужо сябе фонбаронымі. 2. Ждуць, каб хто ім абмыў пор
Дадатковыя словы
бўдуць, жўржа, нўдь, сімя, упякўць, фонбарбнымі
2 👁