І коціцца і валіцца. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1972). Г. Ф. Юрчанка

дывыюць, тады нічога ня выспрысіш. Ім нядоўга пыскласць губы, рызрявуцца, што ня ўніміш. Ты на іх луччы пулюбуйся, як грібы пысклыдаюць, тады яны крысавіцы. Фэ-э, пыскладывылі грібы, ныд вамі ж усе сьміяцца будуць. Пыглядзі на іх: пысклалі грібы, ты спрасі, чаго. Працягл.-фінальн. Губы (грыбы) наскладаць (наскладываць, даскладаць, даскладываць). Так скора нысклыдаіш губы, што й азірнуцца ні пасьпеіш. Hi нада быць такім абіччывым, ато ныскладыіш губы зы адно слова. Усё прівыкла: чуць што — у сьлёзы, ну й нысклыдаў грібы, атаўчыў. Я цябе ныскладывыю грібы, вун бяріся за бульбу січас жа. Ня бойціся зы нас, вы самі скарей губы дысклыдаіця. Як вярёўку вазьму, дыскладывыіць губы. Што, дыждаўся свайго, дысклыдаў грібы, як Мікалаіў бамбіза,— тэй бувала чуць што ні так, зразу распусьціць рюмзы: рызабіджыный. Губы закапыліваць, неадабр. Крыўдзіцца, прымаючы неприступны i злосны выгляд. Адно толька i ўмеіць губы зыкапылівыць, болыны нічому ні наўчылыся. Зак. Губы закапыліць. Як зыкапыліў губы, як зайшоўся, a ўсе кругом сьмяюцца. Множн. Губы пазакапыліць (пазакапыліваць). Зьдзелыюць, што ў рукі ні ўзяць, a скажы — губы пызыкапылюць. Зьесьць жа вас тут ніхто ня зьесьць, чаго ж вы губы пызыкапылівылі. Працягл.-фінальн. Губы назакапыліваць (дазакапыліваць). Нызыкапылііш губы, я жыва атучу ат етыя дурацкія прівычкі, абіччывыя дужа. Ой, дызыкапылііць губы, толька атваджу, што й другім зыкажыць. Гульма гуляць, неадабр. Бяздзейнічаць, зусім нічога не рабіць. Гульма гуляіць цэлыя лета, ні кажы яму што зьдзелыць i ні гыварі — дрень будзіш. Абмеж. Гульма пагуляць. Вы гульма чуць ня месіц пугулялі, ну й хваціць. Катэг. Гульма прагуляць. Думыіш, возьмуцца за што-небудзь?— ні за што ня возьмуцца, гульма ўсё ўремя пругуляюць. Законч. Гульма адгуляць. Столька ўремя гульма адгуляць—ета нада пыціряць совісьць саўсім. Узмацн., незак. Гульма выгулівацца. Нічагенічка ня дзелыіць, выгулііцца гульма — такей у яго зынятык, Узмацн., зак. Гульма выгуліцца. Гульма выгуліўся, што яму цяперя,—наесца i ўзноў ны вічарінку. Працягл.-фінальн. Гульма нагуляцца (нагуляць, дагуляцца, дагуляць). Нугуляіцца гульма прысьцяк твой, калі ж небудзь i еець