І коціцца і валіцца. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1972). Г. Ф. Юрчанка

Горла (глотка) не высыхаець, груб., цяп., пр. Пра беспрабуднае п'янства. П'юць i п'юць, горла ні высыхаіць, як ікая капейчына зывядзецца — ны гарелку. Hi талкуй ты мне пры свайго зяця, глотка ў яго ні разычку ні высыхаіць. Во былі п'янчугі, дык п'янчугі, горла ў іх ні калі ні высыхала. Хлістаў стыканымі, глотка ўсё ўремя ні высыхала. Горла (глотка) высыхаець, цяп., пр. Ці высыхаіць у яго горла калі-нібудзь? А ты думыіш, у Чубука глотка калі высыхаіць? Во піў, дык піў, худзь ба высыхала калі-небудзь горла. Можа толька як спаў, то глотка высыхала, а паднімаўся—узноў піў. Г л. Г о р л а не п р а с ы х а е ц ь. Горла (глотка) не прасыхаець, груб., цяп., пр. Пра беспрабуднае п'янства. Пашл! учышчаць адзін к другому, узноў горлы ні прысыхаюць. Пычшчасьціла ёй у замужыстве так, што нікому еткыга замужу ні пыжылаю: п'ець, глотка ні прысыхаіць. I ў аднаго горла ні прысыхала, i ў другога. Сколька тут жылі, столька й пілі, глоткі ні прысыхалі. Горла (глотка) прасыхаець. П'ець i п'ець бісьпірярыўна, ці прысыхаіць у яго хуць калі горла? Айдзе ў іх глотка прысыхаіць, есьлі п'юць, як у леічку. Калі ты відзіў, каб у Дзім'янёнка горла прысыхала. Прысыхала глотка ў яго,— учора ныбраўся, як сьвіньня, ны чылавека ня быў паходж. Зак. Горла (глотка) не прасохла, пр., буд. Ат учырашніга горла не прасохла, а яны ўзноў мыгазін пытпіраюць. У цябе ж глотка ішчэ ні прасохла, а табе ўзноў пыдывай. Hi прасохніць горла ат адной п'янкі, стаў ім яшчэ. Ай, апушчэнцы, глоткі ў іх ні разу ні прасохнуць. Горла (глотка) прасохла. Вун ці відзіш, як у твайго дыражэнькыга прасохла горла: чуць ны ныгах стаіць. Дажджэсься, у Колі горла прасохніць. Ці прасохнуць калі-небудзь у іх глоткі, ці нысытаюцца гарелішчы? Горла (глотку) заліваць, груб. Напівацца. Hi ўгаворіш i ня ўпросіш, горла зыліваіць i большы нічога. Hi знаіш, што яны маглі дзелыць? — глоткі залівалі, во што дзелылі. Зак. Горла (глотку) заліць. Адно зыняція знаіць — найціць, айдзе горла заліць. Як зальлець глотКу, тады даволін, усяго табе ныбішчаіць, хуць зылатэя горы. Множн. Горлы (глоткі) пазаліць (пазаліваць). Пызылілі горлы, як толька ні пудуреюць ат п'янкі. Пызальлюць глоткі, тады ім моря пы калена. Горлы пызылі