Лбайціцца (стаць, выйцідь, уляцець) у капейку {капеечку, капейчыну). Каштаваць вельмі дорага. Я ны тваём месьці ні рызмахывыўся б на еткыю стройку: іна можыць у такую капейку абыйціцца, што астанісься гол як сакол. A ці мы ж табе ні кызалі, што задума твыя у такую капеічку абойдзіцца, што ахніш. Пальто, я сыма віджу, харошыя, зато ж яно мне абыйшлося ў капейчыну. Хата мне стала ў капейку: i то купі, i ета дыстань, i там дыплаці, i тут пірідлаці, a ў мяне ж кузьні на грошы німа, з мызыля жыву. Свадзьба стала ў капеічку, столька ж роду ды знакомых, друзей нада було сызваць чудь ні сы ўсяго сьвету. Думылі, таго-сяго трошку возьмім — во й вечыр, а як пычалі браць, i тоя нада, i ета — дык трухтуваньня у ладныю капейчыну стала. Пяцісьценку разьвёў аршын на тріццыць, i сенцы хуць скач, i клець балынэнныя, усё пыд адну зьвязь— грошы ў яго, канешня, ёсьць, ну такея харомы выйдудь у капейку ні абыякую. Як ты зыгадывыў, ну дурняк свадзьбу ні справіш, выйдзіць у капеічку, ішчэ, хочыш, i ў даўгі ўлезіш. Ежы-л.і такея грошы зы кажныю палку бухыдь, дык а дна acaда, знаіш, у якую капейчыну выйдзіць. Уляцела ў капейку пастройка, ні знаю, як з даўгоў вылізьць. A ніхай яе i пуню еткыю, ці ты знаіш, у якую капеічку іна ўлядела мне, ны адных лісьнікоў пашло ні сышчытаць сколька. Уляцелі мне іхнія гулі ў такую капейчыну, што луччы ні спрашывый. Незак. Абхадзіцца (станавіццаў выхадзіць, улятаць) у капейку (капеечку, капейчыну). Зразу траіх учыць ды ў разных гырыдах — знаіш, у якую капейку апходзіцца. Каб табе апхадзілыся у капеічку, як мне, ета карова кажын год, ты б тады пустога ні гываріў. Сыдзіржадь чылавека адзьдзельна аць сям'і апходзідца ў капейчыну — двайнэя расходы. Дровы мне ў капейку становюцца: сілы німа, наймі i прівезьць, i пыпіліць i рыска
Дадатковыя словы
аднў, задўма, пўню, сямі
1 👁