ЗАХАКАЦЦА (зыхакыцца), -ы-юся, -ы-ісься; зак. Задыхадда. Бёгыў-бёгыў, аж зыхакыўся. ЗАХАКАЦЬ (зыхакыць), -ы-ю, -ы-іш; зак. Задьіхадь. Hi хыця зыхакыіш, пакуля на ёткую гарішчу узьбярёсься. ЗАЦЁІВАННЕ (зацёівыньня) н. Гл. зацяванне. Біз зацёівыньня зьдзёлыю. ЗАЦЁІВАЦЬ (зацёівыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. Гл. зацяваць. Я б цябё ні зацёівыў, каб сымаму булд ўрёмя ёхыць. ЗАЦЁЯЦЬ (зацёіць), -ё-ю, -ё-іш; зак. 1. Прымусіць. Рызбалывыўся ты, чылавёк, што цябё нічогінічка ні.зацёіш зьдзёлыць. 2. Прыдумаць, намерыцца. Зацёілі лётыся баню стрдіць — i сёліта ня кднчуць. ЗАЦЮПАНЫЙ (зацюпыный) дзеепрым. 1. Заплюханы. Прішоў зацюпыный як з балота. 2. перан, Затурканы, забіты. Прівазіла зяця, хвалілыся, —aŭm, нёйкій зацюпыный. ЗАЦЮПАЦЦА (зацюпыцца), -ы-юся, -ы-ісься; зак. 1. Заплюхацца, абнасіцца. Зацюпыўся чуць ні na noic. 2. Натупацца, стаміцца. Зацюпылыся за дзень, хуць прісёсьць ны мінутку. ЗАЦЮПАЦЬ (зацюпыць), -ы-ю, -ы-іш; зак. 1. Заплюхаць, абнасідь. Зацюпьіў штаны пы калёні —ні атмыць. 2. перан. Затуркадь, забідь. Нёік зацюпылі i зацюпылі, a ён маўчыць. ЗАЦЮПЫВАЦЦА (задюпывыцда), -вы-ідда; незак. 1. Заплюхвадда, абношвацца. Можна ж трошку акуратній прайціць, каб мёншы зацюпывыцца 2. Натупвадда, стамляцда