Дыялектны слоўнік. З гаворак Мсціслаўшчыны (1966). Г. Ф. Юрчанка

дамінт ужо ўвесь закінут i ў пуні чатырі сьцёнкі закшута. ЗАКІНУЦЦА, - н-іцца; зак. 1. Закінуцца. 2. спец. Закласціся ў шулы або штандары (пра бярвенцы). Пуня — ні хита: пару сьцёнык закінулыся — во ŭ скацта ні ны буі стаіць. 1 ЗАКІНУЦЬ, н у, -н-іш; зак. I. Закінуць. 2. спец. Закласці ў шулы або штандары (пра бярвенцы). Сьцёнкі ўжо закінуў, цяігёрь накрыю — i пуня гатова. ЗАКОХАЦЬ (закохыць),'-ы-іць; зак. Заквахтаць. Квакуха закохыіць — i ціпляткі зразу к ёй. ЗАКУЛ1К м. Невялікі модна звязаны сноп перабранай саломы, які служыць для задзелкі шчытоў, застрэівдаў. Зьвізаў нёйкую сотню закулькыў — ны баньчыну (лазню) хваціць.» ЗАЛОМ м. уст. Завязаны вузлом пучок збожжа на корані. Во прідумыла: у заломы вёріць. ЗАМУЗДАнЫЙ (замуздыный i зумузданый) дзеепрым. Закілзаны. Зумузданый як шаўковый: дужа грузьдзіла баіцца. ЗАМУЗДАЦЦА (зумуздацца),-а-іцца; зак. Закілзацца. I злавіўся бяз горя, i зумуздаўся зразу. ЗАМУЗДАЦЬ (зумуздаць), -а-ю, -а-іш; зак. Закілзаць. Зумуздаў, ускачыў — толька пыль пыднілася, панёсься. ЗАМУЗДКА ж. Закілзоўванне. Біз замуздкі ні садзіся, зразу ськініць. ЗАМУЗДЫВАННЕ (замуздывыньня). н. Гл. замуздка. Hi вазіся з замуздывыньнім, даў грузьдзіла ў зубы i едзь