дзЯ ж ы ц ь -ж-у, -ж-ыш; незак. БегчЫ. Дуды ты так дзяжыш? ДЗЯРАБНУЦЬ (дзірябнуць), -н-у, -н-іш; зак. гумар. Выпіць, напідца. Дзірябнулі ладна у гысьцях. Дзірябнуў стыканчык сыйрту. ДЗЯРНО н. Дзірван, дзёран. Выклыў дарожку дзярном. ДЗЯЎБАННЕ (дзіўбаньня і дзюўбаньня) н. 1. Дзяўбанне (пра птушак). Кыш, зь дзіўбаньнім. 2. іран. Няўмелая работа (кляпанне касы, прабіванне дзірак). Сваім дзіўбаньнім адно лыпа~ тухі нагоніш, ДЗЯЎБАЦЬ(дзіўбаць i дзюўбаць), -б-ў i -а-ю, -б-ёш i -k-\ui\ незак. 1. Дзяўоці. Ціпляткі вылізьлі зь ійца — i ўжо дзіўбаюць. 2. перан. гумар. Піць, выпіваць; есці. Дзіўбалі, відзіў, гарёлку зы ларьком. Усёліся кругом міскі i дзяўбуць. 3. іран. Рабіць няўмела (прабіваць дзіркі, кляпаць касу). Дзяўбёць касу ды пацёмкыў. Харошым долытым i дзіўбаць скора. Дзіўбаю дзірькі пы адной, будзіць лёсьвіца. ДЗЯЧАННЕ (дзячыньня) н. Балбатанне, плявузганне (з мэтай упэўніць, пераканаць). A йдзг 'ты зь дзячыньнім сваім, ці цяпёріцька ўрёмя слухыць. дзячыць, -ч-у, -ч-ыш; незак. Балбатаць, плявузгаць; многа гаварыць (з мэтай упэўніць, пераканаць). Дзячыць i дзячыць adjid й тоя, аж слухыць ныдаёла. ДНО н. 1. Дно. 2. спец. Круглая накрыўка для драўлянага посуду (бочкі i інш.). Накрыла гуркі дном i прілажыла зьвёрьху камнім. ДО выкл. Хопіць, досыць, даволі. Ло ўжо вылёжывыцца
Дадатковыя словы
бўдзіць, бўць, дзяўбці, касў, нагбніш, слўхыць, тўхі
9 👁