ДАБРАЧЫЙ (дыбрячый) прым. Добры. Дыбрячыга чылавёка сабе ўзіла. Дыбрячыя пупилыся дзёўка. ДАВЕДАВАННЕ (даведывыньня) н. Гл. даведкі. Hy ŭ давёдывыньня— чэцьвіра судык. ДАВЕДКІ толькі мн. Наведванне. Я к пышла ўчора ў давёдкі, i сяньні німа. ДАВЕДЫВАЦЦА (давёдывыцца), -вы-юся, -вы-ісься; незак. Наведваць. Даўнб сына даведывылыся, нада зьёзьдзіць. ДАЙЖА часцзл. Нават. Во ціплыта стала: диижа ўноччы бісь пінжыка ідзі куды хочыш. ДАКУКА 1. ж. Дакучанне, назалянне; сум. Слухыць цябё — адни дакука. 2. м. i ж. Той, хто дакучае, назаляе. ДАЛІ прысл. Далей. Сярёдній хлопіц далёка заёхыў, a мёншый яшчэ далі. Зразу рука трдшку зыбалёла; а тады далі — болі, дилі — болі, — i ні пывярнуць стала. ДАЛЬШЫЦЬ, -ы-іць; незак. Аддаляцца, аддаляць. Чым болыиы ёду к тому мыяку, тым ён, кажыцца, далыыыіць. Цругёй раз ні дальшый жардзіну, прікыпай на тым самым мёсьці. ДАСУЖЫЙ прым. неадабр. Цікаўны. Ня суй свой дасужый нос куды ні нада. I чагб maбё быць ёткім дасужым. ДАТВАРАЦЬ (дытвыряць), -я-ю, -я-і'ш; незак. 1. Вычвараць. Чагб толька ны сьпіктаклі ні дытвырялі! 2. перан. Лаяць, бэсціць. Як пычалі дытвыряць удзьвюх усё усякыя—пы сыбаччы з рота скачыць
Дадатковыя словы
аднй, бблыиы, бблі, дакўка, дасўжый, дасўжым, дййжа, дйлі, мыякў, пупйлы, пывярнўць, рбта, слўхыць, сўдык, тблька, хлбпіц, ўнбччы, ўчбра
6 👁