ГУДЗЕЦЦА, -дз-іцца ł -дз-ёцца; незак. Зал.бессуб'ект. ад гудзець 2. Ач чагб табё гудзёлыся— am пугі ці am рёмня. ГУДЗЕЦЬ, -д-ў, -дз-іін i -дз-ёш; незак. 1. Гусць 2. перан. часта іран. Раўці, плакаць. Пірістань гудзёць. ГУЖОВЫЙ прим. Гужавы (пра хамут для ворыва, баранавання, у прыпрэжку). Купілі гу* жовых хумутбу на ўсю брігаду. ГУКАМ (гукым) прысл. Шмат, мноства. Ны бызарі усягб гукым, толька бярі ды каб грошы. ГУКАННЕ (гуканьня) н. Клі канне; запрашэнне. Ня слухыіць ён твайгб гуканьня. Каб біз гукиньня іціць— ёта ж нида вочы ў сыбакі naзычыць. ГУКАНЫЙ дзеепрым. Кліканы; запрашаны, запрошаны. К усім хадзілі, толька Мархва яшчЬ ні гукана. ГУКАЦЦА, -а-Іцца; незак. Зал.-бессуб'ект. ад гукаць. Бягі зы свацьцію, іна ж ні гукалыся яшчэ. ГУКАЦЬ, -а-ю, -а-іш; незак. Клікаць; запрашаць. Я гукаў, а ты ня чуў, — заснуў, ці што. Гукай усіх, будзім за стол садзщца. ГУКНУЦЦА, -н-ёцца; зак. Зал.-бессуб'ект. ад гукнуць. Пятрдк блізка, гукнёцца пазьнёй. ГУКНУЦЬ, -н -ў, -н-ёш; зак. Паклікаць; запрасіць. Гукні, ніхай ідэёць есьць. Спруўлялі вёчыр i еукнулі усіх іусёдзіў. ГУЛЕЦ м. іран. Гуляка. Гульцы—яшчэ atfi зямлі ні атрасьлі, a ўжо ны вічаршкі бёгыцьім