ГЛАМАЗДАЦЦА (глымыздацца), -а-ідца; незак. Зал.-бессуб'ект. ад гламаздаць. Карзіна трдху глымыздиіцца. ГЛАМАЗДАЦЬ (глымыздаць), -а-ю, -а-іш; незак. Няўмела рабіць (плесці, шыць). Глымыздию карзьнку, можа, што ŭ выйдзіць. ГЛЁК м. Падобны да гаршка гліняны збан з вузкім горлам. Глёк на што ўжо харош — дык ёта у жнівб i казьбу: ныбярёш вадьі i cnaкбін. ГЛІНІШЧА н. 1. Месца, дзе капаюць гліну. 2. Гліністы ўчастак поля. На глтішчы ці сёй ці ня сёй — нічога ні расьцёць. ГЛОМАЗД (гломызд) м. Гл. громазд. Нывиліна гломызду ны дварё — ні прайцщь. ГЛУБАЧЗИ прысл. Глыбей. Пыткыпай глубачэй трошку дый зыкыпиім стоўб да бёда. Г ЛУ БАЧЗИШЫ Й прым. Г лыбейшы. Мой погріб многа глубачэйшый, чым твой, а вида ні разу ні патходзіць. ГЛУБАЧЭННЫ Й прым. Вельмі глыбокі. У горыдзі калодзіжы глубачэнныя-глубачтныя! ГЛУБАЧЗЦЬ, -э-іць; незак. Рабіцца глыбей, глыбець. Вбзіра глубачэіць к лёвыму боку. ГЛУМАК м. Абмежаваны чалавек. Відзіў я яё жыніха: глумак глумаком. ГЛУТБІРА (глутыря) ж. Глыба, вялікі кавалак чаго-н. Глутыря лёду. Глутыря с&ла. Павеліч. глутырі шча. Атваліў глутырішчу хлёба ны чыцьвярых i зьеў зы раз. Памянш. глутырька. Набіў лёд ны нібалыйыя глутирькі— скарёй рыстаніць. ГЛБІБІ прысл. Глыбей. Сьмёла кыпай глыбі, т ут выди ў погріб ні падбидзіць
Дадатковыя словы
бачзйшы, ббку, бессубект, выдй, гбрыдзі, глбмызду, глубачзй, глумакбм, глутйрькі, глымыздйіцца, дйю, зыкыпйім, казьбў, калбдзіжы, мбжа, мнбга, нывй, нічбга, падбйдзіць, патхбдзіць, пбгріб, трбшку, харбш
8 👁