Дыялектны слоўнік. З гаворак Мсціслаўшчыны (1966). Г. Ф. Юрчанка

АТТУЛЬ i АТТУЛЯ прысл. Адтуль. Вярнуўся аттуля, с плену, біз здардуя. АТУСЮЛІЦЬКА i АТУСЮЛІЧКА прысл. Гл. атусюль. Атусюліцька пывымывала. Атусюлічка прішлі ны танцы. АТУСЮЛЬ i АТУСЮЛЯ прысл. Адусюль. Атусюль былі ны бызарі, талька c Каўшова ні булд вьдна нікога. АУСЯННЕ ( аўсяньня) н. Аўсянішча. Зы аўсяньнім пычынаіцца гряцкдуя. АУЧАРН1К м. Аўчарня. Аўцам зіми ні страшна: у аўчарніку цёпла. АХОТА ж. 1. Паляванне. 2. Ахвота. Нёшта ясі біз ахоты, як ніжывэй. Памянш. а х о т ы ч к a. Ахотычка табё цігацца ўсю ноч. АЦІРА ж. Дробна пацёртае сена. Зьмёў аціру ў вугыл, каб дужа ні мякла. АЦІРАННЕ (аціраньня) н. 1. Утварэнне аціры. 2. Гл. аціра. Пыдывай астарожна, каб аціраньня мёншы, а то сёна пірясдхла саўсім. АЦІРАЦЦА, а-юся, -а-ісься; незак. 1. Церціся (пра сена, калоссе i г. д.). Жьіта высыхла — ні даткнуцца, зразу аціраіцца. 2. перан. неадабр. Таўчыся, круціцца. Hi ацірайся бяс толки, ідзь мылацщь. АЦІРАЦЬ, - а-ю, -а-іш; незак. Церці насеннікі буракоў, морквы; малаціць проса. Просу ні аціралі, склалі ны пылатку i накрылі. АЧЫНАЦЦА, а -юся, -а-ісься; незак. Трапляць, пападаць. Чаго табё булб ачынацца ў Віхряных? АЧЫНУЦЦА, н-ўся, -н-ёсься; зак. Трапіць, папасці, апынуцца. Ішла ны свидзьбу, a ачынулася ны хрісьціных. 3 3. Г. Юрчанка