АДНАЛ (ШНІЦА ж. Аднаасобніца. Нугурювалыся адналішніцыю ды кылгисыў. АДНАЛШІНЫЙ прым. Аднаасобны. Адналшныю, помню, у нас адна сім'я дбуга была. АДПАСЦІВІЦЦА (атпасьцівіцца), цяп. час не ўжываецца; зак. Адпасвіцца,, закончыць пасьбу (па чарзе або ўвесь год — пра пастуха), Сяньня мы пыпасём, a заўтря вам нида будзіць атпасьцівіцца. Атпасьцівіўся — пыдряд чатырі ряддукі ацстоіў, цяпёрь мёсіц свабодзін. 2. Перастаць пасвіцца (пра жывёлу). Зіма, скот ужб атписьцівіўся. АДПАСЦІВІЦЬ (атпасьцівіць), цяп. час не ўжываецца; зак. Адпасвіць. Дзень атпасьцівілі — i ладна. Я атпасьцівіў вочырідзь, i яны ніхии атпасуць. АДПЁРЦЦА (атпёрцца), атапруся, атапрёсься; зак. 1. Адкрыцца. 2. Адмовіцца, адрачыся, адперціся. Атпёрся — знаць ні знаю i вёдыць ня вёдыю, што ты яму зьдзёлыіш, — i ні tu чым пашлі. АДПРАТАНЫЙ ( атпрятыный) дзеепрым. Пабіты, адлупцаваны. Напіўся i палёз біцца, ну ŭ вярнуўся атпрятыным. АДПРАТАЦЬ (атпрятыць), -ы-ю, -ы-іш; зак. Пабіць, адлупцаваць. Атпрятылі, што прістываў к усім смалбю. АДПУШБІЦЬ (атпушыць), -ш-ў, -ш-ыш; зак. Вылаяць, аблаяць. Сам падлёз, атпушылі — i ста'щь, рот разінуўшы. АДСАЧАЦЦА (ацсычацца), -а-іцца; зак. Гл. адсачаць. Ужб ŭ на дубі кыри ацсычалыся. АДСАЧАЦЬ (ацсычаць), -а-іць; зак. Адстаць (пра кару дрэў вясной). Сбнца вяснбю
Дадатковыя словы
атапрўся, атпасўць, атпйсьцівіўся, бўдзіць, вбчырідзь, вярнўўся, дбўга, дўбі, кылгйсыў, кырй, нйда, ніхйй, ряддўкі, сваббдзін, стащь, сімя, ямў
8 👁