ваць. Яблынкі трдху падмёрзлі, a тады пычаль аджывацца. АДЖЫВАЦЬ, а -ю, -а-іш; незак. ł. Апрытомніваць, ачуньваць. Ваддю ў ліцд як брызнулі, пычаў аджывиць. 2. Выжываць (пра расліны). Hi хацёлі яблынкі прінімицца ўсё лёта, а к восіні сталі аджывиць. АДЖВІЦЦА, аджывёцца; зак. Гл. аджыць 1, 2. Пыліжаў-пыліжаў дый аджыўся. Дажджьі пашлі, дык пасёвы аджьшся. АДЖЫЦЬ, аджыву, аджывёш; зак. 1. Апрытомнець, ачуцца. 2. Выжыць (пра расліны). Нада пылівиць клянкі, то аджывуць. 3. перан. Памерці. Аджыць свае. «Ну, як там Пят рок?» — «Аджьіў». АДКАІВАЦЬ (аткаівыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. Адходжваць. Аткаівыць вадою. а д к а щь ( аткаіць), -а-ю, -а-іш; зак. Адхадзіць. Рана юшку зычышлі i ўгарёлі ўсі, дык чуць аткиілі. АДКАСАЦЦА ( аткысацца), -а-юся, -a-ісься; зак. 1. Адкасацца. 2. перан. Пазбавіцца; адчапіцца. Аткысайся, нёкылі мне с табдю піріліваць с пустога ў парджнія. АДКАСНУЦЦА (аткаснуцца), -н-ўся, -н-ёсься; зак. Гл. адкасацца 2. Аткасьніся ты, мне ні ды цябё. АДКАСЫВАЦЦА (аткасывыцца), -(вы)юся, -(вы)ісься; незак. 1. Адкасвацца. 2. перан. Пазбаўляцца, адчэплівацца. Прістиу i ні аткасыіцца. Як прівізиуся ка мне ды ну людзях: пойдзім у рістырин, дык я ўжо дывай усяк аткасывыццаt— a ну ягд. АДНАЛ ШІНІК м. Аднаасобнік. Адналішнікаў у нас ужо німи
Дадатковыя словы
аджывйць, аджывў, аджывўць, адкаснўцца, аткаснўцца, аткйілі, вбсіні, німй, прівізйўся, прінімйцца, прістйў, пылівйць, рістырйн
14 👁