цитнуць, -ну, -н-іш; зак. Папарыць. Цюпні яйічэ ny лупаткых i хвиціць. ЦЯЛЁПАЦЦА (цялёпыцда), -ы-іцца; незак. Целяпадца, матляцца, цягацца. Канць'і am хвуртука цялёпыюцца аж ды зямлі. ЦЯПАЦЬ (цяпыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. 1. Сячы. 2. перан. Кусаць, лязгадь зубамі. К сьвіньнё пыдыйдзі — так i цяпыіць зубамі, глядзі схваціць. ЦЯПЁРАЦЬКА (Дяпёріцька) прысл. Гл. Дяде pa. Дзёла зьдзёлына, цяпёріцька аддыхай. ЦЯПЁРА (цяпёря) i ЦЯПЁР (цяпёрь) прысл. Цяпер; зараз. Ці цяпёря, ці пазьнёй, a схадзіць у мыгазін нада. * ЦЯПНУЦЬ, -н-у, -н-іш; зак. LСекануць злёгку. 2. перан. Укусіць. Ня трдгый, як есьць: цяпніць — і ўкусі ягд тады. перан. Сказаць неабдумана. Сьпірва цяпнуў, а тады апомніўся: што ŭma я скызаў. ЦЯСЦИНЫЙ (цісьцяный) прым Нявыпечаны, недапечаны (пра хлеб i да т. п.). Кінула свайгб зы хызяйку, дык выніў хлеб саўсім цісьцяным. ч ЧАЛЁСН1К (чалёсьнік) м. Вугал каля печы, дзе ставяцца вілкі. Громызду ў чалёсьніку— ні рызыбрицца. Памянш. чалёсьні чык. ЧАРАНА (чыряна) и. Дзяржанне, ручка. Узьбі ножык ны чыряна. Памянш. чырянца. ЧАРАПАНКА (чыріпанка) ж. груб. Чэрап; галава. Чыріп&нкыю думый! ЧАТНІННЕ (чатніньня) н. Чахласць, змарнеласць. Змалку чатніў, а пазьнёй усякыя чатніньня айдзё дзёлыся