ЦЁПАЦЬ (цёпыць), -ьі-ю, -ы-іш; НеЗак. Гл. цюпаць 1. Цёпыіць, што дзіцёнык ба луччы паріў. ЦЁПНУЦЦА, -н-уся, -н-ісься; зак. Гл. цюпнуцца. Цюпнуся трдшку i так пыляжу, ніхай прастуда праходзіць. ЦІЖБА ж. Мноства. Як выйшла ціжба — бульбы зу людзямі ні відиць. ЦУРГАЦЬ (цургыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. неадабр. Даваць; навязваць. Цургылі ёй, цургылі i тоя, i другбя, i нічога німи. ЦЫРКУН м. Цвыркун. Цыркунбу пбуна namпёчча. Памянш. цыркунок, цыркунчык. ЦБІЎКАЦЬ (цыўкыць), -ы-ю, -ы-іш; незак, Гл. плюскаць. Цыўкыіць—січас зыплачыць. ЦБІЎКНУЦЬ, н y, н -іш; зак. Гл. плюснуць. Цыўкнуў разы два i заснуў. ЦЮПАННЕ (цюпыньня) н. Паранне. Я/сбя цюпыньня бяз духу? ЦЮПАЦЦА (цюпыцца), -ы-юся, -ы-ісься; незак. LПарыцца злёгку, паволі, неахвотна. Цюпыюцца ўдваіх адным вёнікым. 2. перан. Хадзіць услед; цягацца; ісці бездаражжу. Ня цюпыйся зы хвостом: только мішаіш. Зывяжы шнурок: цюпыіцца. ЦЮПАЦЬ (цюпыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. 1. Парыць. Хвиціць пы сыгінё, цюпый пы ныгах. 2. перан. Гл. цюпацца 2. Дарогі німи, усюдых ныжрила, цюпыла-цюпыла, чуць дыйшла. ЦЮПНУЦЦА, -н-уся, -н-ісься; зак. Папарыцца. 'Цюпнуўся пару разбу — ды с пылка, абдывацца