ХАРЧА (хырча) ж. 1. ХарЧ, харчы. Уся хырча ны сталё, бярі сам, мне нёшлі с тобою нянчыцца. 2. Агульная назва супоў. Што ня еж, a харчьі гырячыя нада зьесьць у пёрвую вдчырыдзь. ХАТОМКА ж. Клунак, кулёк. Ныклалі пбёін воз хатомык i пывязьлі малоць. Памянш. хат 6 м ы ч к a. Якбя ў мянё мліва — адни хатомычка. ХАТБІЛЬ м. Кдастра, заплечны мяшок, торба. Хытылі за плёчы—і пашлі. Памянш. хы/ ł тылёк, хытылёчык. ХАХОЛ м. 1. неадабр. Чупрына. 2. Гіч. Бярь мех зы хахол, а я зувуглы i пынясём. ХАХОЛЛЕ (хахольля) н. неадабр. Валасы, чупрына. Руспусьціў хахольля, хуць ба прічысаўся трошку. ХВАЛЬБОНЫ толькі мн. 1. Фальбоны; брыжы. Айчыплялыся хвальбонымі i йдзець. Памянш. хв альобнкі. 2. Выхвалянне. Ныдаёла слухыць ётыя хвальобны. ХВАРБОТЫ толькі мн. Карункі на адзенні. У хваробтых—біз работы. Памянш. хварботкі. ХВАРСІСТЫЙ прым. Фарсісты. Хлопцы хварсістыя, зыдаюцца. ХВАРСІЦЬ, -ш-ў, -с-іш; незак. Фарсіць. A ці скора, мой мілёнык, пірістаніш ты хварсіць? ХВАРСУН м. Фарсун. Hoc вьіцірць ня ўмёюць — i ўжо хвурсуны, зыдаюцца, як бальшыя
Дадатковыя словы
аднй, альббнкі, малбць, слўхыць, трбшку, хатбмык, хахбльля, хвальббны, хварббтых—біз, хварсўн, хлбпцы, хыі
3 👁