Дыялектны слоўнік. З гаворак Мсціслаўшчыны (1966). Г. Ф. Юрчанка

УКРАДНЯ прысл. Тайком, крадучыся. Пы мяжЬ, пы мяжЬ i пабёг украдня ў кусты,—арёхыу сёліта хуць зыкаціся. у к у с іц ь, -ш-ў, -с-іш; зак. 1. Укусіць. 2. Перакусіць. Укусь трошку, ня йдзі ня ёўшы. УЛАГОДНЯ прысл. У гуморы, у настроі; ласкава. Вярнуўся улагодня. Гыеарілі дужаулагодня, нёйкія новыя сікрёты зывяліся. УЛІЦЬ, увальлю, увальлёш; зак. 1. Уліць. 2. перан. Адлупцаваць, адхвастаць. Успакоісься, калі ўвальлю пугі. УМАХНУЦЬ, -н-ў, -н-ёш; зак. Укінуць, закінуць. Умахнуў палку ў гарод. УМАХЫВАЦЬ (умахывыць), -(вы)ю, -(вы)іш; незак. Укідваць, закідваць. Hi нада булб умахывыць цицку ў сажылку, гуляй цяпёря ш чым хочыш. УМЁСТА 1. прысл. Разам. Сядзьця ўмёста. 2 прыназ. Замест. Прішбу умёста брата. УНОЧЧЫ прысл. Уначы, ноччу. Нёхтастукыўся у вакно ўноччы, я ŭ ні дгукнулыся, ŭ ні ччыніла. УПЕРАК (упёрік) прысл. 1. Упоперак, напоперак. Кладзь паплёт ня ўпёрік, a ўдоўж. 2. Насуперак. Ня любіць, калі яму ўпёрік гаворюць. УПЁЧЦА (упёцца), упякуся, упякёсься; зак. Абрыднуць, надакучыць. Упякліся мне твоё дурікі. УПОРА 1. ж. Падпорка. Пыставіў упоры пыт пацсошык. 2. ж. спец. Жалезны крук, які ўмацоўвае верхнюю частку калёс спе