Дыялектны слоўнік. З гаворак Мсціслаўшчыны (1966). Г. Ф. Юрчанка

ТАШНЁННЕ (ташнёньня) н. Моташнасць, млоснасць. Ат ташнёньня аж у гылавё кружыцца. ТОПАЦЬ (топыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. 1. Toпаць. 2. перан. гумар. Танцаваць, скакаць. Пыд гармоню, пуд дуду ногі самі топылі. ТОПНУЦЬ, -н-у, -н -іш; зак. 1. Топнудь. 2. перан. гумар. Патанцаваць, паскакаць. Скора топнім ны тваёй свадзьбі. ТОРКАЦЬ (торкыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. 1. Торкаць. 2. неадабр. Даваць, прапаноўваць. Тбркыла мне ціплят, —а на што яны мне, ац сваіх азяліцца. ТОРКНУЦЬ, -н-у, -н-іш; зак. 1. Торкнуць. 2. неадабр. Дадь, прапанаваць. Тбркні ім ў руку чаго-нёбудзь. ТОРНУЦЬ, -н-у, -н-іш; зак. 1. груб. Штурхнуць. 2. неадабр. Гл. торкнуць 2. Тбрнула пы яблыку, ніхай бігаць с хаты. ТОРСНУЦЬ, -н-у, -н-іш; зак. груб. Гл. торнуць 1. Тбрсну — i пыляціш ныгамі ўгору. ТОРХ м. Торф. Тапілі пёчы ўсю зіму mapхом. Памянш. тар шок. Пацсох таршок, будзіць гарёць! ТОЎЛА м. i ж. іран. Няўмека, непаваротлівы. Снапы ў бырыбан пыдываць нада вёрткысьць, a тбулу ŭ сымагб ўцягніць. ТОЎСІАЯ (тоўстыя) прым Цяжарная. Двбя за хвост чыпляюща, a іна ўзноў тбустыю ходзіць. ТРАВЯНІЦЦА (трывяніцца), -н-іцца i -і-іцца; незак. Травянець. Дажджы чиста праходзюць, дык пасёвы дужа трывянюцца