ріваюць. 2. Аббіваць жыта ў снапах. Ранты я за дзінь пы два вазы скылачывыў. 3. Збіваць масла. СКАПБІЦІЦЦА, -ч -уся, -ц-ісься; зак. 1. Спаткнуцда. 2. перан. груб. Памерді. Хадзіў ды пасы лёдніга дня, пакуль скапыціўся. СКАРАВІЦЬ (скырявіць), -ўл-ю, -в-іш; зак. 1. Збузавадь. 2. перан. асудж. Збэсдідь. Atn яё ня жджы: скырявіць ні зы панюх тыбакі кагд хдчыш. СКАРАДЖЗННЕ (скыраджэньня) н. Баранаванне. Скыраджэньня кончылі кыла бёда. СКАРАДЖЗННІК (скыраджэньнік) м. Баранавальшчык. Скыраджэньнікі зыпрягуць пы шасьцеркі, дык скдлька пройдуць зразу. СКАРАДЖЗННІЦА (скыраджэньніца) ж. Баранавальшчыда. Скыраджэньніца сь цябё, ты ж лі кыня баісься пывярнуцца. СКАРАДЗІЦЦА (скырадзідца), -дз-ідда; незак. Баранавацда. Сьвёжыя глутырі скародзюцца, а як пацсохнуць, тады зь 'mi біда. СКАРАДЗІЦЬ (скырадзідь), -дж-ў, -дз-іш; незак. Баранавадь. Трактырсам i пашыць, i скародзіць. СКАРАДЗЬБА (скырыдзьба) ж. 1. Баранаванне. Заробіў mpi дні зы скырадзьбу. 2. Пабаранаванае поле. Зыгналі скот ны скырадзьбу, што ён тима скубнёць. Кбні любюць кычацца ны скырадзьбё. СКАРАДЗЬБІК (скырадзьбік) м. Гл. скараджэннік. Памянш. скырыдз ь бі чок. СКАРАДЗЬБІЧКА (скырадзьбічка) ж. Гл. скараджэнніца
Дадатковыя словы
зарббіў, зыпрягўць, пакўль, пывярнўцца, рбдзіць, скырадзьбў, тйма
4 👁