Дыялектны слоўнік. З гаворак Мсціслаўшчыны (1966). Г. Ф. Юрчанка

МУЗДАЦЦА, -а-іцца; незак. Закілзвацца. Глядзі, астарожна: ён ні музд&іцца, a кусаіцца. МУЗДАЦЬ, -а-ю, -а-іш; незак. 1. Закілзваць. Муздиу-муздиу кабылу, a іна ні даёцца, a тады ўзіла i ўцікла. 2. перан. Моцна біць. Я/с пьічаў муздиць хвырасьцшыю пы ныгах, — eć ікытаў! МУЗДЗЁЧКА (музьдзёчка) ж. Вуздэчка. Аччапіў пывады am музьдзёчкі. МУЛЬТ ж. Мультан (матэрыя). Ныбрала мульту ну рубашку. МУЛЬТАВЫЙ (мультывый) прым. Мультанавы. ГІашыла мультывыю кдхту. МУРАВАЦЦА (мурувацца), -ў-іцца; незак. Замярзаць, пакрывацца лёдам. Вокны муруюцца кажную ноч. м у ра вАц ь (муруваць), -ў-іць; незак. Пакрываць лёдам. Муруіць мароз рёчку крёпка. МУРБІЖАННЕ н. 1. Трэнне; няўмелае вастрэнне. Am твайгб мурыжыньня тапор ні пывайстрёў. 2. перан. Сварка, грызня. J?/c толька сбидуцца, так i пычынаіцца ў іх мурыжыньня. МУРБІЖЫЦЬ, -ж-у, -ж-ыш; незак. 1. Церці; няўмела вастрыць. 2. перан. Сварыцца, грызці. Пупалыся чылавёку шчасьця, нічога ні скажыш: мурыжыць i дзет, i ноч. МУТ м. Каламута; муць. Mym асёў на дно. Памянш. муток. Трошычку мутку у вядрё. ЭДБІКАННЕ (мыкыньня) н. Часанне льну i ўжручванне ў мычкі. Am мыкыньня рукі зыбалёлі. МБІКАНЫЙ (мыкыный) дзеепрым. Чэсаны i скручаны ў мычку (пра лён). Жмёньку змыкыла, астатнія ня мыкына