Дыялектны слоўнік. З гаворак Мсціслаўшчыны (1966). Г. Ф. Юрчанка

МАЛЮПАХТАЧКА (мулюпахтычка) ж. i м. Гл. мальгавінка. А мулюпахтычка ж ты мыя, а я ж цябё первый раз увідзіла! МАМЕНТАМ (мамёнтым) прысл. У момант. Ны лісапёці мамёнтым зьёзьдзіў у лаўку. МАНЕННЕ (манёньня) н. Падзыванне (жывёлы, птушкі). Ня слухыіць кардва твайгд манёньня, знаіць, што нічдга ні дасі. МАН1ЦЦА, -н-іцца; незак. Падзывацца; ісці на падзыванне. Ня хдчуць куры маніцца ў пуню. МАНЩЬ, н-ю, -н-іш; незак. Падзываць. М ат цялёнка, ніхай пділа п'ецъ. МАРДАВАННЕ (мурдуваньня) н. 1. Мучанне. Ніякыя скацша мурдуваньня ня любіць. 2. Буянства. Вьіпіць — i пашлд ў яго мурдуваньня, ніхтб ні пыдыйдзі й ні пуцстутся. МАРДАВАЦЦА (мурдувацца), мардуіцца; незак. 1. Мучыцца. Набіў цялёнка, а ён ня есьць, а толька мардуіцца. 2. Бушаваць, буяніць. Цьвярёзый чылавёк як чылавёк, а як выпіць — i мардуіцца, i чуць ны сьцяну ня лёзіць. МАРДАвАЦЬ (мурдуваць), мардую, мардуіш; незак. Мучыць. Hi мардуй кыня, дык ён i ны грядкі ні палёзіць. МАСЛЁНКА (масьлёнка) ж. Ежа з тоўчаных канапель. Хлеб сольлю пасыпіш, масьлёнкі пыкладзёш — i с халодныю вадбю во смашна. МАСНЩА (масьнща) ж. Дошка ў падлозе. Зьмяніў умасту масьнщы. Памянш. масьні чка. Узьняў масьнічку—а тама тхарішча ж жырібки. МАСОЛЩЦА, -л -юся, -л-ісься; незак. 1. Забруджвадца, зашма'льцоўвацца. Кыла пёчы ўсякыя