но к сьцёнкі дый пыткладзі. 2. перан. Пабегчы, пайсці. Кытанулі ў ягыды, яшчэ цёмнінька булд. 3% перан. іран. Ударыць, выцяць. Заштб ты ягд кытануу так, ён жа ні вінуват. КАТАЦЬ (кытаць), -а-ю, -а-іш; незак. 1. Катаць. 2. перан. Біць. Ці пдмніш, як цябё милінькыга кытала— у сё хвуртукдм, хвуртукдм. КАТЛЕЦЦА, -ё-іцца; незак. Зал.-бессуб'ект. ад катлёць. Чаго вам катлёіцца, ідзіця пагрёйціся. КАТЛЕЦЬ, -ё-ю, -ё-іш; незак. Стынуць, мерзнуць. /Сатлёу пуўдня ну буі, хуць ба хтд пірімяшу. КАТУШЫНА (кутушына) Ж. Кут, куток. Кутушыну сабё нёйкую зныйшла i нясёцца, ніяк ні найду. Адгырадзіў аўцам кутушыну. КАЎЗЕЛЬ м. Коўзкае месца на дарозе, коўзкая дарога наогул; месца для коузання на каньках, санках. Hi дарога, а каўзёль посьлі воцьціпілі. Паёхылі ны каўзёль кытацца!' КАЎКАННЕ (каўкыньня) н. Мяўканне. Псік c тваім каўкыньнім, ныдаёла. КАЎКАЦЬ (каўкыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. 1. Мяўкаць. 2. перан. іран. Падаваць голас (пра чалавека). Hi каўкый тамыцька, січас пріду. КАЎКНУЦЬ, -н-у, -н-іш; зак. 1. Мяўкнуць. Kom каўкнуў i пабёг. 2. перан. іран. Падаць голас (пра чалавека). Пырцізаны скруцілі нёмца, ён i ні каўкнуў. КАХНУЦЦА, h -уся, -н-ісься; зак. Упасці, стукнуцца, моцна ўдарыцца. Кахнуўся зь вёрбы, ладна што ні на кольля. КАХНУЦЬ, -н-у, -н-іш; зак. Ударыць, стукну ць. Кахну, што атляціш