КАЗЁЛ м. 1. Казёл. Памянш. гумар. к а з ё льна, казёльчык. 2. Масляк. Прінёс шапку казлбу. 3. Козлы (для распілоўкі дроў). 4. Умадаваныя на бэльцы козлы, на якія абапіраецца верхняя частка даху. Ны бальку пыт пыцягу можна стивіць i пацсошычыКу a тдлька казёл луччы дзяржыць, — i ўпоры ні нада дзёлыць. 5. Захворванне бульбы. Сёліта уся бульба ў кызлих. КАЛІЦЬ, -л-ю, -л-ш; незак. Прабіраць, выгаворваць. Калілі яго, калілі, а яму што з гуся выда. КАЛОДАЧКА (калодычка) ж. 1. Калодачка. Калодычка — якёя там зь яё пыдвалкі. 2. спец. Прыстасаванне на самаробным падсядзёлку, якое ўтрымлівае пасак i служыць для раўнамернага размеркавання дяжару. Нарысьць ны бярёзі пупалыся — бярі: луччых калодычык ні прідумыіш. КАЛОННЕ (калоньня) н. 1. Гл. колька. Сколька ня грёю бок a калоньня ніяк ні npaходзіць. 2. Свідраванне. Тупым сьвярдзёлкым ні калоньняу намучыісься — i ўсё. КАЛОЦЦА, коліцца; незак. 1. Калоцца, pacколвадца. 2. Свідравацда. Сьвярдзёлык вбистрыйу дык дзірькі скора колюща. КАЛОЦЬ, -л-ю, -л-іш; незак. 1. Калодь, расколваць. 2. Свідравадь. Калбу -калбу, а брусок тресь — во табё ŭ ныкалбу. КАМЁЛАК (камёлык) м. i ж. Невысокі мажны юнак або дзяўчына. Такому камёлку работыць ды работыць. КАМЛЁТ м. Саматканая шарсдяная спадніца, упрыгожаная ўнізе стужкамі (болын высокай
Дадатковыя словы
бўльба, вбйст, казлбў, калбдычык, калбньня, калбньняу, калбў, кызлйх, лўччы, лўччых, намўчыісься, ныкалбў, прідўмыіш, рабб, раббтыць, скблька, стйвіць, хбдзіць, ямў
4 👁