НАБРЫ'ДНА прысл. Надакучліва, назойліва. Набрыдна зы каровымі хадзіць пы дажджу. Набрыдна xa~ дзіць ды яго. НАБРЫ'ДНЫ дзеепрым. Назойлівы, надакучлівы. Лужа набрыдны ты дзяцёнык. НАБРЫ'НДАЦЦА (набрындыцца) зак. Нахадзіцца, нашвэндацца. Яшчэ набрындыісься да вечыра, а цяпер нысячы дроў. НАБРЬГНДАЦЬ (набрындыць) зак. Наслядзіць, швэндаючыся. Памыла, было так чысьцінька ў хаці, а ўжо ўсьпелі набрындыць. НАБУНТАВА'ЦЬ (ныбунтываць) зак. Наблытаць. Каб ты ні ныбунтуваў, дык сам бы я ні збунтуваўся. НАВІХНУТЫ (нывіхнуты) дзеепрым. Удараны. /Cwбан, відна, нывіхнуты нечым, што нагу цігая. НАВІХНУ'ЦЦА (нывіхнуцца) зак. Ударыцца. Зьляцеўшы ca стога, можна хырашо нывіхнуцца. НАГАНЯ'Й (ныгыняй) м. Ушчуванне. Будзя табе ныгыняю зы сымапраўства. НАГАНЯ'ЦЬ (ныгыняць) зак. 1. Паўшчуваць. Ці ныгыняў цябе брыгадзір зы трактыр? 2. Незак. Даганяць. Я цябе чуць ня кожны раз ля лесу ныгыняю. 3. Зак. Наараць баразён для копкі бульбы. Ныгыняў быразён на цэлы дзень, хай толькі кыпаюць. НАГНА'ЦЬ (ныгнаць) зак. Дагнаць. Ныгнаў бацьку лі хаты. НАДАУМІВА'ННЕ (ныдыўміваньня) н. Падказванне, падаць думку. Я i біз твайго ныдыўміеаньня абыйдуся. НАДАУМІВА'ЦЦА (ныдыўмівацца) незак. Прыходзіць да нейкай думкі, рашэння. Як ні ныдыўміваюся нічога ні выходзя ў мяне. НАДАУМІВА'ЦЬ (ныдыўміваць) незак. Падказваць, падаваць думку. Дакуля я цябе ныдыўміваць буду, сам думый. НАДАУМГЦЦА (ныдаўміцца) зак. Дадумацца. Трэба ж табе ныдаўміцца пайці i пакінуць хату ні зачыніный. НАДАУМГЦЬ (ныдаўміць) зак. Падказаць, паказаць, падаць думку. Я цябе трошкі ныдаўмлю, а тады сам рышай.Ніяк ні ныдаўміць дурня. НАДУ'ЦЬКА м. Пыхлівы, ганарлівы чалавек. Кончыў інсцітут, дык надуцькым стаў. НАДЭ'ЧАНЫ (надэчыны) дзеспрым. Падбухтораны. Цешчый надэчыны, дык злы, як зьмей
Дадатковыя словы
набрындацца, набунтаваць, навіхнуцца, наганяй, наганяць, нагнаць, надауміванне, надаумівацца, надауміваць, надуцька, надэчаны, іcwбан
4 👁