ЙЁУНТАвА'ЦЬ (збунтуваць) зак. Заблытаць. Ты мне усё дзела збунтуіш. ЗБЯЛЕДАВАНЫ (зьбялёдывыны) дзеепрым. Спляжаны. Увесь мой гарод конімі зьбялёдывыны. ЗБЯЛЁДАВАЦЬ (зьбялёдывыць) зак. Спляжыць, стаптаць, зглумідь. Пакуль я ля печы зынілася, дык сьвінні ўсігелі ўсю бульбу зьбялёдывыць. ЗВІХРЫ'ЦЦА зак., неадабр. Знікнудь у невядомым кірунку. AВасіль ні знаю куды ўжо зеіхрыўся. ЗВЬГРКА ж., асудж. Плакса. Ці сьціхніш ш, звырка? ЗВЫ'РАННЕ (звырыньня) асудж. Плач. У дзяцей дзесіць раз на дні звырыньня. ЗВЬГРЫЦЦА незак., асудж. Плакаць. Пайшоў на вуліцу звырыцца, каб ніхто ня чуў. ЗВЬГРЫЦЬ незак., асудж. Плакаць. Бяры сваю кніжку i кынчай звырыць. ЗВЯ'КАУКА (зьвякыўка) ж., нёадабр. Языкатая жанчыйа. Хто сы зьвякыўкай добры ўжывецца? ЗВЯ'КАННЕ (зьвякыння) н., неадабр. Пляткарства. Гэта ні праўда, еэта зьвякыння, я зразу пайшоў дамоў. ЗВЯ'КАЦЬ (звякыць) незак., перан. Бурчаць. Зьвякыіш толькі i ўсё. ЗВЯ'КІ (зьвякі) толькі мн., неадабр. Плёткі. Хваця табе зьвякі вадзіць. ЗВЯ'КНУЦЬ (зьвякнуць) зак., перан., неадабр. Пусціць пагалсюку, чутку. Нехта звякнуў, а ён за чыстую манету прынімая. ЗГРУЗДЗГЦЦА (згрузьдзіцца) зак. Выгрузіцца. Тут няма ўжо i згрузьдзіцца дзе. ЗГРУЗДЗІ'ЦЬ (згрузьдзіць) зак. Згрузіць, выгрузіць. А дзе мне салетру згрузьдзіць можна? ЗГАМЗІ'ЦЬ зак. 1. Сказаць невыразна ў нос. Што ні слова, то i згамзіць, ці ён гаварыць ня ўмея. 2. Pacказадь няўмела, не цікава. Што ён цяперыкі нам згамзіць7 ЗДА'ЛІКУ прысл. 3далёк. Я здаліку цябе ўгыдаў пы пахоццы. ЗДЗГРАШ (зьдзірыш) м. Дураслівец. На гэтых зьдзірышыў штаноў ні ныбярэшся. ЗДЗІ'РЫШНЫ (зьдзірышны) дзеепрым. Дураслівы. Зьдзірьциныя дзеці цяперыка. ЗДО'ХЛІК м., груб. Хваравіты хлапчук. A меншы мой сын здохлік нейкі