ВУЖЭ'ЛАК (вужэлык) м. Спрытны маленькі хлапчук. Грыбоў яны, вужэлкі, болі, чым ты, нашукаюць. ВУЗЕЛ м. 1. Вузел. Завяжы вузёл. 2. Гум., перан. Сур'ёзны, дзелавы хлапчук. Увесь у бацьку, хітры вузёл. ВУН i ВУ'НА прысл., часц. Вунь. Вун, бачыіа, машина пабегла? Вуна ён тама. ВУ'НАКА i ВУ'НАКІ (вуныка i вуныкі) часц. Вунь. В у ника яна пыйшла. Вуныкі, дзе ты схываўся. ВУ'НАЦЬКА i ВУ'НАЦЬКІ (вуныцька i вуныцькі) часц. Вунь. Вуныцька, яно што! Вуныцькі, дзе калодзіш. ВУ'РЗНУЦЦА зак. Модна ўдарыдца. Ішоў na сьлізкыму льду, як вурзнуўся гылавой аб лёд, чуць устаў быў. ВУФЗНУЦЬ зак. 1. Модна ўдарыць. Я к вурзну пы піраносіцы, дик ня будзіш тут зубы лупіць. 2. Шпурнудь. Вуна аж куды я вурзнуў тую палку. ВУ'РКА м., жарг. Хітрэд, жулік. Вурка толькі i глядзіць, каб што сьцягнуць. ВУРКАМА'Н (вуркыман) м., жарг. Нелюдзімы, але хітры чалавек. ён і ў вайну такім вуркыманым быў, ці мала плакылі ад яго, ВУРКАМА'НКА i ВУРКАМА'НША (вуркыманка i вуркыманша) ж., жарг. Нелюдзімая, але хітрая жанчына. Я к можна жыць з вуркыманкай? Hi свацьця, а вуркыманша. ВУ'СЬКАННЕ (вуськыньня) н. 1. Падбухторванне. Хто тут вуськыньнім ны мяне зынімаўся? 2. Павучанне. Ня трэба яму твайго вуськыньня, ён i сам ні дурни. 3. Цкаванне. Hi баюся я ні вуськыньня, ні твайго сибаш. ВУ'СЬКАЦЬ (вуськыць) незак. 1. Падбухторваць. Я нікога ня вуськыў ны цябе. 2. Павучадь. Ніправільна ты яго вуськыіш. 3. Цкаваць. Hi страмна табе сыбаку ни дзяцёнка вуськыць? ВЫ'ВУРЗНУЦЦА зак. Модна ўдарыдца. Трэба ж мне так вывурзнуцца, аж у вычах пыцямнела. ВЫ'ВУРЗНУЦЬ зак. Павалідь. А ты мяне вывурзнуў дыгары. ВЬГДЗЕЛКА (выдзілка) ж. 1. Учынак. Гэта твыя выдзілка так проста ня пройдзя длі цябе. 2. Выраб. Аўчынка — выдзілкі ні варта. ВЬЕКАНАРКАЦЬ (выкыныркыдь) зак. Прасіць, вымагаючы. Ты, відна, i ў мёртвыга выкыныркыіш, калі чаго захочыш
Дадатковыя словы
вужэлак, вунака, вунакі, вунацька, вунацькі, вуркаман, вуркаманка, вуркаманша, вуськанне, вуськаць, вывурзнуць, сурёзны
0 👁