АДСТРАПАЛГЦЬ (атстрыПаліць) зак. Адмыслова зрабіць якую-н, рэч. Hy i атстрыпаліў, хоць на выстаўку вязі. АДСЮ'ЛЕКА i АДСЮ'ЛЕКІ (ацьсюліка i ацьсюлікі) прысл. Адсюль. Ацьсюліка ды Бялыніч каля дваццаці кіломітраў. Ацьсюлікі ні так далёка, калі ціраз лес іці. АДСЮ'ЛЕЦЬКА i АДСЮ'ЛЕЦЬКІ (адьсюлідька i ацьсюліцькі) прысл. Адсюль. Ат нас ацьсюліцька цяжка дызваніцца. Ацьсюліцькі нічогачка ня відна. АДТАЧЫ'ЦЦА (аттачыцца) зак. Адкарміцца, паправіцца. Кот за лета аттачыўся, дык аж блішчыць. АДт АЧЫ'ЦЬ (аттачыць) зак. L Навастрыць. Калі гэты тапор аттачыць, дык будзя сеч ня хужы за новыга. 2. Перан. З'есці, спажыць частку чаго-н. Hi глядзі, што малы, а паўбулкі хлеба аттачыў. АДТО'ЧАНЫ (атточыны) дзеепрым. 1. Навостраны» Твыя шла атточына? 2. Перан. Сыты, спраўны. Лгточыны, як кот ны сьмітані. АДХАЧЦЦА (атхаіцца) зак. Выздаравець. Пыляжыць у бальніцы — атхаіцца. АДХА'ЩЬ (атхаідь) зак. Паздаравець. Ен жа чуць чапыў, а цяпер атхаіў. АДХА'ЙВАЦЦА (атхайвыцца) незак. Папрауляцда; набірацца сіл. Ну хваліся, як ты тут атхайвыісься. АДХА'ЙВАЦЬ (атхайвыць) незак. Набіраць сілу, папраўлядда. Пымаленьку атхайвыю, весялею. АДХЛУ'П (атхлуп) м. Адпачынак, перадышка. Адхлупи проз дзяцей німа; некылі i дыхнуць за імі. АДХЛУ'ШЦЦА (атхлупідца) зак. Аддыхацца, адпачыць, перадыхнудь. Дай ты мне хоць атхлупіцца з дароги АДХЛУШ'ЦЬ (атхлупіць) зак. Зрабіцца лягчэй. Выпі чаю, можа трохі атхлупіць. АДХЛУПЛЯЦЬ (атхлупляць) незак. Зрабіцда лягчзи, У грудзях ужо атхлупляе, ато дыхнуць цяжка было. АДХЛЬГН (атхлын) м., незак. Перадышка, перапынак. Увосінь ат работы атхлыну німа. АДХУ'КАЦЬ (атхукыць) зак. Адагрэць дыханием. Вокны мароз зымарозіў, нічога ня відна, дык Валодзька атхукыў, анцірэсна яму. АДЧАМАЛУ'ДЗЩЬ (атчымалудзіць) зак. 1. Сказадь недарзчнае. Ты як атчымалудзіш што, дык аж кісла слухыць. 2. Выдумаць смешнае. Як атчымалудзіць што, дык ад сьмеху ўсе падыюць
Дадатковыя словы
адсюлека, адсюлекі, адсюлецька, адсюлецькі, адтачыцца, адточаны, адхайвацца, адхайваць, адхащь, адхлушцца, адхлушць, адхукаць, адчамалудзщь, зесці, чзй
6 👁