АБКАЛГА'НІЦЦА (апкылганіцца) зак., жарт. Абстрыгчыся, падстрыгчыся. У каго б гэта сабе апкылганіцца? АБКАЛГА'НЩЬ (апкылганіць) зак., жарт. Абстрыгчы, падстрыгчы. Дывай я цябе апкылганю. АБКАПЬГЛЕНЫ (апкапыліны) дзеепрым. Абкапаны, апрацаваны капаніцай. Мыя бульба ўжо даўно апкапыліна. АБКАПЫЛЩЬ (апкыпылщь) зак. Абкапаць, апрапаваць капаніцай. Ніяк ні зьбяруся бульбу апкыпылщь, у сё некылі. , АБКАПЫЛЬВАННЕ (апкапылівыньня) н. Абкопванне, апрацоўка капаніцай. Апкапылівыньня трэба будзя на бульбі зьдзелыць. АБКАПЫЛЯ'ЦЬ (апкыпыляць) незак. Абкопваць, апрацоўваць капаніцай. Два дні бульбу апкыпыляю. АБЛАПЭШАНЫ {аблапэшыны) дзеепрым. Лоўка i непрыкметна ачышчаны. Гляджу, а ў мяне кырманы аблапэшыны i пыпірос німа. АБЛАПЭ'ШВАННЕ (аблапэшваньня) и. Абкраданне. Я ніколі ні зынімаў с я аблапэшывыньнім. АБЛАПЭ'ШЫЦЦА зак. Абдзяліць сябе. Я ўжо набіў руку, ніколі ні аблапэшуся. АБЛАПЭ'ШЫЦЬ зак. Лоўка абкрасці, абабраць. Прыду ноччы, усе твае ігрушы аблапэшу. АБЛА'ХАЦЬ (аблахыць) зак. Абхадзіць, абшукаць. Увесь лес аблахыіш, а грыба ні знайдзіш. АБЛІВА'КА ж. Галалёд. / золка на вуліцы, i сьліска — аблівака. j АБЛЕ'ЗЛІК (аблезьлік) м., абразл. Недарослік. Ад аблезьлікаў у садзе спасу (ратунку) німа. АБЛЫ'БАЦЬ (аблыбыць) зак. Пазбіваць касою буйную расліннасць. Пайду быльнік аблыбыю ля плоту. а БМА'ШКА ж. Пралік. Гэта я абмашку зьдзелыў, што ні паехыў разым з табой. АБМАХНУ'ЦЦА зак. 1. ПамылІцца. Ня можа быць, каб я мог тута абмахнуцца. 2. Прамахнуцца. Абмахнуўся i пыпаў палкый прама ў вакно. АБМАХНУ'ЦЬ зак. 1. Абдурыць, абмахляваць. Другі раз скулу ты мяне абмахнеш. 2. Абысці, аб'ехаць кругом. Прыдзіцца нам гэта балота абмахнуць. АБМЫ'ЛКАў ж. Прамашка. Т*/г, х ло п ц ы, нешта ня тоя, абмылка, відаць. 1 АБМЫЛІ'ЦЦА зак. Памыліцца. Хто нічога ня дзелыя, тэй i ні абмыліцца