ААБАРМО'Т i АБАРМО'ЦША м. Неахайны чалавек, лайдак. Вечна ён абармотым ходзя. Хоць ногі абатры, абармоціна. АБАЦЕ'РЦІСЯ зак. Выцерціся. Вазьмі рушнік i абацярыся. АБАЦЕРТЫ дзеепрым. Вьщерты. Вокны ўжо абацёртыя. АБВЯРНУ'ЦЦА зак. Перакуліцца. Ня едзь пы кысагору, абвернісься сы сваім возым. АБВЯРНУ'ЦЬ зак. 1. Перакуліць. Пымажы-ка, браток, воз абвярнуць. 2. Абгарнуць. Абвярні маю рыбу ў газету. 3. Аб'ехаць. Трзба гэту лужу неік абвярнуць. АБГАЙДАМА'ШАНЫ (абгыйдымашыны) дзеепрым. Абтрэсена (пра дрэва), абабраны (пра чалавека). I антоныўка ўжо абгыйдымашыныя. АБГАЙДАМА'ШЫВАЦЦА (абгыйдымашывьщца) незак. Марна растрачвацца, бяздумна распускаць грошы. Штаноў добрых ні маіш, а так абгыйдымашывыісься. АБГАЙДАМА'ШЫЦЬ (абгыйдымашыць) зак. Абтрэсці, абабіць (пра пладовае дрэва, кусты), абабраць, абчысціць да ніткі (пра чалавека). Увесь сад за ноя абгыйдымашыліу а хто — ня ведыю. АБДЗЕ'НЬ прысл. За дзень. Мы скасШ абдзень тэй лужок. Я абдзень у Мінск зыхадзіў. АБЕ'ДДЗЕ (абедзьдзя) н. Поўдзень. Пакуль я тоя ды пакуль сея, гляджу — абедзьдзя ўжо. АБЕ'ДКІ толькі мн. Полудзень, Толькі прышлі i за абедкі прыняліся, шчэ i ні работылі. АБІ'ЦІК м. Гліняны збанок з адбітым горлам. Я там табе мылако ў абіціку пыставіла. АБКАЛГА'НЕНЫ (абкылганіны) дзеепрьшжарт. Абстрыжаны абы-як. Я ўжо абкылганіяы, зыхадзі ты