самого, зы яго прывізаць. Ź. НевялІчкІ агрэх пры аранні, Дужа ня хочыцца за тым чыкым, нызад віртацца. ЧЭ'ЗЬ (чэсь) м. Мор, смерць. Ны пырысят нейкыя чэсь нывалілыся. Чэсь нікога не мінуе, з косой ходзя. ЧЭ'ЗНУЦЬ незак. Губляць сілы, мод, паступова гідуць, знікаць. А людзі чэзьлі тады як мухі. Ужо цэлы год, як ляжу i чэзну. Ш ШАБУНЯ'ЦЬ (щыбунядь) незак. Гаварыдь напаўголаса. Сустрэліся дзве кумычкі i шыбуняюць тут. ШАВЯЛЯ'ННЕ (шывіляньня) н. Шапялявенне. Я цябе пыд зямлёй бы ўгыдау па шывіляньню. ШАВЯЛЯ'ТЫ (шывіляты) прым. Шапялявы. А малы ж быў такі шывіляты, саўсім ні рызыбраць было, што гыварыў. ШАВЯЛЯ'ЦЬ (шывілядь) незак. Не выгаворваць выразна слоў. Ты пыстаў сабе новыя зубы, а то дужа шывіляім. ШАЛУПА'ЙКА (шылупайка i шулупайка) ж. Лушпіна, шалупіна. Шылупайкі вынісі карові. Шулупайкі ў цэбыр высыпі. ШАРА'М (шырам) м. Шрам, пісюг. Хто табе такі шырам на увесь лоб пысадзіў? Шырам i цяпер ішчэ ні зажыў ны плічах. ІПАРПГНКА ж. 1. Шарсдяная блузка. Гадоў пітнаццаць тую шарпінку насіла. 2. Драпінка. Шарпінка на руцэ ня хоча ніяк зыжываць ны марозі. IHATA'H (шытан) м. Д'ябал, чорт. Шытан яго ведав, дзе мой мылаток дзеўся. ШКА'РАДА (шкарыда) м. i ж. Невыносны па характару, задзіра. Дзянісаў сын — шкарыда-шкарыда. ШКА'РАДЗЬ (шкарыдзь) мн. Невыносны па характару. Сядзь, шкарыдзь! ШКА'РАДНЫ (шкарыдны) прым. Задзірысты, невыносны. Такія шкарыдныя дзеці пашлі. ШЛАПА'К (шлыпак) м. Бадзяга, валацуга. Ты ні работнік, а шлыпак. ШЛУ'Т м. Бадзяга, швэндала. Ды гэта Дзямідыў шлут ныкурыў тут. ШЛУ'ННЕ (шлуньня) н. Вантробы. Перарэзаў ты мне ўсё шлуньня
Дадатковыя словы
ihatah, дябал, чэзнуць, шабуняць, шавялянне, шавяляты, шавяляць, шалупайка, шарам, шкарада, шкарадзь, шкарадны, шлапак, шлунне
2 👁