Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

 ◀  / 433  ▶ 
ДАРЫ'ІДЬ незак. Абдорваць. Ці я не дарыла тых людей. Дзяражычы. ДАРЭ'М. прысл. Дарма. Хоць бы мне хто дарэм паставіў гарэлкі, я не хочу. Чаплін. ДАСА'ДА ж. Прыкрасць. Зноў буде сухата да дас'ада. Дзяражычы. Журыцца чалавек: плоха у его жызні — вот вам i дасада. Ручаёўка. Такая дасада на душэ седіць, хоць ты у пельку кідайся. Пярэдзелка. ДАСА'ДНД прысл. Прыкра. Чогось мне дасадна. Дзяражычы. ДАСКУ'ЛЩЬ зак. Ударыць так, каб адчуў боль. Хіба ты ему даскуліш! ён жа п'яны. Вулкан. ДАСТА'ТНА прысл. Дастаткова. Мы не так дастатна жывом, як ены. Дзяражычы. ДАСТАЧА'ЦЬ незак. Дастаўляць, забяспечваць. Галадаваць не буде, еты са дна мора дастачыць. Дзяражычы. ДАУБЕ'НЬКА ж. Таўкач. Зделай бо даўбёньку таўкці свінням. Пярэдзелка. Для свіней таўкуць даўбёнькай. Первамайск. ДАУЖЭ'ННІА прыдуі. Вельмі доўга. Машына так даўжэнна іде. Дзяражычы. ДАУЖЭ'ННЫ прым. Вельмі доўгі. 3 даўжэнным носам. Казярогі. Даўжэнные мінуты. Пярэдзелка. ДАУЛЕ'ННЕ н. Ціск крыві. Як павушана даўлённе, капустачка зайчыкава памагае. Ручаёўка. Агапа казала: сквазняк праняў, дак було крыві даўлённе. Дзяражычы. ДАУНЕ'Й прысл. Раней. Я б ужэ даўнёй пашла, да валы пасла. Крупейкі. Ты б сказала даўнёй, дак я б i паставіла банкі. Дзяражычы. ДА'УНІ прым. 1. Даўні. 0-о падругі такіе даўніе. Ручаёўка. Боб жа стары крэпка, даўні. Чаплін. 2. Старажытны. То даўніх прэдкаў земля. Дзяражычы. ДАУНО-ПРАДАУНО' прысл. Даўным-даўно. Ета було даўнб-прадаўнб. Казярогі. ДА'ХА ж. Той, хто дзеліцца з другімі. Як будеш даха, дак будеш i узяха■ Чаплін. ДАХА'ДЖУВАЦЬ незак. Даходжваць (пра наведванне школы). Два роботаюць, a самы меншы нехай дахаджуе. Ручаёўка. ДАХАДЯКА м. i ж. Слабасільны. Етые хоць старэнечкіе дахадякі, да не б'юцца. Дзяражычы
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бюцца, дарыідь, дасаднд, даскулщь, даскўліш, дастачаць, даубенька, даужэнны, даужэнніа, дауленне, дауней, дауні, дахаджуваць, пяны, чогбсь
1 👁
 ◀  / 433  ▶