Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

сень, а уруна весной. Вулкан. Скарада кажуць, увосень жыта узойде. Вулкан. 2. Усходы збажыны. О-о, хорошая скарада у мене на полдсі: так роуненечка узышла пшэніца. Ручаёўка. СКАРЭ'НЕЧКА прысл. Скоранька. Выкінулі ката} а ён скарэнечка у хату. Пярэдзелка. Скарэнечка стали усцілаюць. Ручаёўка. СКАРЭ'НЬКА прысл. Скоранька. Гуляй, нехай сохне, а тади пойдеш да скарэнька паграбаеш. Карпаўка. СКАСЫФНЫ прим. Нядобразычлівы, незычлівы. Е такіе скасырные на мене: усе як водою л'юць на мене, калі б не еты прэдседацель, дак i не была б на етай робоці. Дзяражычы. Свекар мой ее не любіў, казаў: такая урэдная, скасырная, шчо наварыць, дак хаваецца да сама паесць. Крупейкі. СКАСЬГРУВАЦЬ незак. 1. Крыўдаваць. О так i скасыру юць: а я кажу: «Чого на мене скасыруваць, што я меней за вас раблю?» Бывалькі. 2. Пляткарыць. Ены ска-' сыруюць i кажуць: «О-то тая цётка жыве у Проні, дак Проні добра». Ены скасыруюць на мене. Дзяражычы. СКА'ЦЕРКА ж. Абрус. В'яжуць у нас скацеркі. Дзяражычы. Даматканые е у мене скацеркі, бачылі? Казярогі. Скацерку звезала, на падушкі накідкі павезала} прыходілі купляць у ее скацерку. Мохаў. Екіе не тканые, екіе не сортовые — усе роўна скицеркі. Пярэдзелка. СКАЦГНА ж. Хатняя жывёла. Ачуняла скацьна. Дзяражычы. Цепер скаціны багата не держим. Казярогі. СКАЧО'К м. Конік. У нас называецца скачок. Казяр о г і. СКА'ЧЫК м. Конік. О-о, аж сюды скачык ускочыў. Ручаёўка. СКВАЗНІ'К м. Скразняк. Агата казала: сквазшк праняў, дак было крьіві даўленне. Дзяражычы. Такі сказнік іде, я прызбу адгрэбла. Бывалькі. Не cedi на сказніку, бо прастудісся. Ручаёўка. СКВАРО'К м. Скварка. Іжжарыць табе сквардк? Пярэдзелка. Матка скъаркоу напрэгла цэлы чыгун. Дзяражычы. Дед мой з работы прышоў, дак я ему нажарила скваркоў, наеўся з блінамі i лёг. Пярэдзелка. СКЕ'ПКА ж. Лучына, трэска, шчэпка. Там, за комінам, вазьмі скёпку. Бывалькі. Жонка сосохла на скёпку. Я ешчэ маленькая была, мы з бабай ішлі, а скёпка адлецела да прама ёй у вока, дак с тых пор ена нічога не