Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

вель ірву, на усю голаву na Івану плачу, так міне прынуділа. Дзяражычы. ПРЫНЯ'ЦЦА зак. 1. Прыняцца, прыжыцца (аб pacлінах). Капусту перасаділа, бачыце, добра прынелася. Цясны. Мая уся расада прынелась. Чаплін. 2. Пайсці ў лрымы. Ото гамака небож мой прыняўсь к ее даццэ. Крупейкі. А еты хлопец прыняўся да нашай настаўніцы. Ручаёўка. ПРЫПА'Р м. Гіапар. Прыпир — на зяб ілі на пар воруць: на зіму воруць — на зяб, а у Петроўку воруць на жыта — пад пар. Усе ета прыпар. Бывалькі. ПРЫПЕ'РЦІ зак. груб. Прынесці. Стары чэраду пасе, дик еуганшчыны прыпрэ кайстры тры-чатыры кабаном. Дзяражычы. ПРЬГПЕЧАК м. 1. Прыпек. Скавародка на прыпечку, беры, калі ена табе трэба. Пярэдзелка. На прыпечку ста'щь малако у гаршку, дак як захочаш ссці, дак беры да еж. Ручаёўка. Атставіш тады суп на прыпечак, як закіпіць. Чаплін. 2. Выступ. Калісь капалі колодезі глыбока, глыбока, делалі прыпечкаў чатыры. Дарма, як атваліцца адін прыпечак, дак тры астануцца. Як ле печы прыпечак, дак i там астаўляюць. Дзяражычы. ПРЫПЛА'НАК л. Дадатак да прысядзібнага ўчастка, які размешчан воддаль. Пойдам на прыпланак, там кортошка уся зарасла, не пройдем па ёй. Пярэдзелка. ПРЫПО'РАЦЦА зак. Управіцца з гаспадаркай. Я ужэ прыпоралась. Дзяражычы. Вот я зараз прыпораюсъ, тады сходім у магазін. Карпаўка. ПРЫПУЦРЦЬ зак. Уладкаваць. Прыпуціла сваю дачку, у Лоеві робдтае кушэркаю. Бывалькі.//3абраць, прыбраць да рук. Нехай ему толькі пападецца шчо чужое, дак ён скора прыпуціць. Дзяражычы. ПРЫПУ'ШЧУВАЦЬ незак. Дапускаць. Трэба буде целяці прыпушчуваць к корові. Ручаёўка. Колецца корова, не прыпушчуе нікога. Чаплін. ПРЫПЯВА'ЙКА ж. Прыпеўка. Ены скачуць да прыпевайкі пеюць. Дзяражычы. ПРЫРАДЖЭ'НЕЦ м. Ураджэнец. Ены жылі у Кіеві, а самі прыраджэнцы етай дерэўні. Дзяражычы. ПРЬІРАЧЦЬ зак. Параіць. Ешчэ к таму прыраілі люді: іді замуж, добра табе буде (3 нар. пеоні). Ручаёўка. ПРЫРА'МКІ мн. Палоскі, накладкі на плячах муж