Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

закрый пасцель. Дзяражычы. Полкі у нас цепер не ткуць а у Мохаві ткуць іх ешчэ i цепер. Пярэдзелка. ПСУЛКА2 ж. 1. Палок у лазні. Лезь на полку парыцца. Ручаёўка. Залазь на. полку да венікам біцца будем. Чаплін. 2. Насціл, на якім сушаць віку, гарох i інш. Вунь у мене полкі прама на вуліцы, штоб на сонцы сушылісь. Чаплін. ПО'ЛКА3 ж. Праполка. Добра, што для полкі кортопель небагата, штоб я рабіла адна. Дзяражычы. ПО'МАЧ ж. Дапамога. Кого толькі матка ні звала, не було помачы. Дзяражычы.//Пенсія. Цепер старым луччай жыць стала: помач даюць. Ручаёўка. ПО'ПАУЗКІ прысл. Паўзком. Пбпаўзкі i паўцекалі усе. Дзяражычы. Мы падкапалі ў хлеве да попаўзкі, попаўзкі у жыта да лежалі да самага вечара, а тады у лес. Ручаёўка. ПО'ПЛАУ м. Смецце, нанесенае паводкай. Вада прыбывае, a потым атходіць, астаўляе палкі, смецце, дак кажуць: ета поплаў напрыбівала. Крупейкі. ПОФАННЕ н. Работа на гаспадарцы. Запонка у нас ле порання, а хеартух — на светы день. Казярогі. Но знае ні хлеба спекці, ніякага порання. Ручаёўка. ПОФАЦЦА незак. Займадца хатняй гаспадаркай. Ужэ трэба у лес бегці, а я ешчэ не поралась. Ручаёўка. Пбраемся, а жыта на печы ссохла. Чаплін. Ішчэ сегодні не поралась, трэба скарэй додому іці. Ручаёўка. ПОФГАБ м. Пограб, склеп. У поргаб усе пастаўлеіш. Дзяражычы. Ета у іх там поргаб, над поргабам сарай. Лайду у поргаб, наберу гуркоў. Карпаўка. Па лесвіцы у поргаб спусцішся, а там у мене холадна, харашэ усе храніць. Чаплін. Як у Казіміраўцы жылі, дак i поргаб буў, а як сюды пераехалі, дак нема. Пярэдзелка. ПОФКАЦЦА незак. Ухаджацца (па гаспадарцы). У дерэўні ж так: поркаесся, поркаесся, а работы менш не становіцца. Пярэдзелка. ПОФСТКІ прым. Жвавы, быстры, рэзвы. Наш кабанчык жа такі порсткі. Дзяражычы. ПОФЧАНЫ прым. Сапсаваны. А хто ж порчаным насеннем сее: што пасееш, то-i пажнеш. Дзяражычы. ПОСЛІ прыназ. Пасля. Послі лоеўськага нашага ручаёўськага паспутайце. Ручаёўка. Послі вайны замуж пашла. Чаплін. ПСУСНЫ прым. 1. Поены. Надаеў той поены боршч