Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

жычы. 3. Уключыць. Ен аткрыў свет i да дня седеў. Pyчаёўка. АДКУЛЯ' прысл. Адкуль. Адкуля ж узяўся ахотнік малады. Бывалькі. Аткуля его прычына нанесла. Дзяражычы.— Аткуля ты? — У Кіеві жыў, аттуля i прыехаў. Чаплін. Де хто екі навалока, дак там у тых хатах жыве, адкуля прывалачыўся да к нам. Ручаёўка. АДЛЕТЦІ зак. Адлегчы. На дварэ трохі атлёгла ceгодні. Бывалькі. Д Адляжа серца. Пра заспакаенне пасля крыўды. Свекруха калі накрычыць на мене, а я маўчу, тады атляжа ее сёрца, дак я кажу: ой, мама, ты на мене не сердісь. Дзяражычы. АДЛЕГА ж. Адліга. Адлёга, калі мороз адваліўся. Ручаёўка. АДЛІВА'ШКА. ж. Коўш для адлівання вады з лодкі. Атлівашкай вычарпай воду. Пярэдзелка. Атлівалі воду атлівишкай, хацелі рэчку атліць. Ручаёўка. АДЛІ'У м. Сцёк. Атліў зделаў, дак цепер не цечэ на голову, як ідем ле прызбы. Пярэдзелка. АДЛОТ м. Адліга. То ж усе урэм'я буў мороз, а то зразу атлог. Дзяражычы. АДЛУТ прыназ. Каб людзі не асуджалі. Ена так вот адлуг людей насіла ім, бо люді говораць: наганы-сын i невестка, бацькі не гледяць. Дзяражычы. АДЛУПЕ'ШЫЦЬ зак. груб. Модна пабіць. Атлупёшылі хлопца ваўсю — i баста. Пярэдзелка. АДЛУ'ЧУВАЦЦА незак. Адлучацца. Прося нікуды не атлучувалась цэлы день. Дзяражычы. АДЛЯКНУ'ЦЬ зак. Адпудзіць. / ён не ходіць, баіцца; адбіла, атлекнула ат радні. Дзяражычы. АДЛЯЧЫ'ЦЬ зак. Вылечыць. Маю корову атлечылі, два дні жв'які не жавала. Дзяражычы. У ее мо две серцы ці конскае серца, то ж крэпкая була: ат язвы атлечылі. Ручаёўка. - АДМО'ЧКА ж. Нізкае, вільготнае месца. На плану атмочкі богата. Первамайск. План нізкі, як мачлівы год, дак адна атмочка. Чагілін. АДНА'КІ прым. Аднолькавы. Аднакі плацці пашыла сваім деўкам. Дзяражычы. Жыве кот i сабака, да доля неаднака: кот на печы, а сабака на дварэ. Ручаёўка. АДНО'ЛІЧКА ж. Аднабаковы матэрыял. Цепер багата у магазіне е мацер'ялу i усе аднолічка. Бывалькі. Атлас не адндлічка. Дзяражычы