Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

ПАДАРО'ЖЖАЦЬ зак. Падаражаць. Уцеты мацер'ял ён буў да нікалаеўськай вайны сорак капеек аршын, а у войну плаціла тры рублі — ужэ падорожжаў. Дзяражычы. ПАДАРЬГЦЬ зак. Даць міласціну. Алеся i цепер старца не поддрыць, а другая невестка прасцейшая. I сын такі: на кугах роботае, дак старца век не поддрыць. Дзяражычы. ПАДА'УНША ж. Даўніна. Пра падаўніну уздумалі. Дзяражычы. Цепер прыежджаюць з Мінска І з Гомеля да пра падаўніну пытаюць. Крупейкі. ПАДАУЧАФНІК м. Падпасак. Ты сегодні начальнік, а заўтры падаўчарнік. Дзяражычы. Я калісь малы скрозь падаўчарнікам буў. Ручаёўка. ПАДА'ЦЦА 1 незак. Здацца, паказацца. Нача исто гарыць. Дак i мне падалося у Васіля. Дзяражычы. Ета сабака так вам падаўся балыиы! Ручаёўка. ПАДАЦЦА2 зак. Пайсці. Ена там нап'ецца, наесца, песні запела i падалась. Дзяражычы. Я сваю роботу парабіла i падалась. Бывалькі. Узяў мешок i падаўсь у лес. Вулкан. // Паехаць, накіравацца. Падалісь нашы деўкі на Украшу грошы зарабляць сабе на адежу. Ручаёўка. ПА'ДАЦЬ незак. 1. Падаць. Надя занежывела да падав. Дзяражычы. Ужэ два разы падала с калыскі девачка. Пярэдзелка. 2. Паміраць. Так не буде, як ото у голодны год падалі люді. Дзяражычы. ПАДАШВА' ж. Падэшва. Падашва атарвалася, пака дайшоў доддму. Вулкан. Гразі начапляў на падошвы. Ручаёўка. У падашву буде колоць, абуйся. Чаплін. ПАДБО'ЙКА ж. 1. Ніжняя частка страхі. Падодика— каб дошч па ей сцекаў, а не па хаце. Ручаёўка. 2. Набойка. Табе ужэ нада падодикі набіць на каблукі. Ручаёўка. ПАДВАКО'ННЩА ж. Вянок, які знаходзіцца пад вокнамі. Ішчэ адін венок, i можна падвакднніцу лажыць. Пярэдзелка. Падваконніца згніла, заменіць нада. Чаплин ПАДВА'ЛІНЫ мн. Ніжні вянок зруба. Ha падваліны пашло тры добрые дубы. Карпаўка. Нада падважыць увесь дом, а потым падваліны зменіць, падлажыць спод. Ручаёўка. ПАДВАРОТНЩА ж. 1. Падваротня. Хоць ба ты падвардтніцу зделаў, а то курэй ніяк у дварэ не закутаем, вулазяць на вуліцу. Ручаёўка. Во булі етые дашчы