Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

НАВАСЯЛЯ'НЕ мн. Навасёлы. Хаткі — новаселяне, ейы годоў восімдісят як сталі жыць тут. Казярогі. НАВЕФХ прысл. 1. Наверх. Палажы сала наверх. Ручаёўка. 2. Звыш усяго. Доччына унука убілі на вайне, два сыны убілі да ŭ деда наверх. Дзяражычы. У мене было шэссот трудадней, дак палучыла тону i кабана наверх i десяць пудоў хлеба. Крупейкі. 3. Угору. Пагледі наверх, сколькі ластавачак лётае. Чаплін. НАВЕ'СЦІ 1 зак. Нараджаць, напладзіць. Наведі децей, дак не будет халасцяцкіе плаціць. Ручаёўка. НАВЕ'СЦІ 2 зак. Наставіць. E такіе, што наведуць на пуць, a e такіе, шо зведуць з пуця. Ручаёўка. НАВЕ'СЦІСЯ зак. Напладзіцца. Жукоў наведёцца там. Ручаёўка. НАВІ'ДЗЕЦЬ незак. Любіць, паважаць. Ці ты навідіш зяця, ці не, a трэба гаварыць. Карпаўка. НА'ВІДЗЬ ж. Заслона. Пайду na ягады i бачу, як скрозь навідь, тую дорогу. Ручаёўка. НАВІ'ЛЬНІК. м. Вілы з доўгім вілачнікам. Навільнік — стагі кідаць, велікіе вілкі. Ручаёўка. HABI'PHA прысл. Напэўна. A діцятачка, ета цебе, навірна, на лузі здракі паабгрызувалі. Казярогі. НА'ВІСЦЬ ж. Нянавісць. Навісць такая напала на старых, не любяць старых. Ручаёўка. НАВО'ДКІ мн. НяготкІ. Навддкі жоўценечкіе, вельмі пахучые. Ручаёўка. Навддкі жоўтые, у мене у городі растуць. Чаплін. НАВО'ЙКА ж. Частка ткацкага станка, на якую наматваецца палатно. Новойка — што на ёй полотно круціцца. Пярэдзелка. Новбику устаўляюць у ставы. Чаплін. Памянш. навойчык. Табе, мамка, усе новойчыкі, а мне, мамка, усе сувойчыкі (3 нар. песні). Карпаўка. НАВО'ТЛІВА прысл. Наводмаш. Ударыў навдтліва не па жывату, а па сцене. Пярэдзелка. НАВ.Ы'ЛЕТ прысл. 1. Наскрозь. Уся страна навылет баліць. Дзяражычы.,'j/Па-сапраўднаму. O-o, ета чыста руські езык навылет. Ручаёўка. 2. Знізу даверху. Я зашпыляю навылет скрозь. Казярогі. НАВЯРНА'ЦЬ незак. Схіляцца ў гаворцы. Невестка тожа навернае па-радульскі. Ручаёўка. НАВЯРНУ'ЦЬ зак. перан. Аблаяць. ён нападав на цебе i усякімі словамі навёрне. Ручаёўка. НАВЯРСТА'ЦЦА зак. экспр. Знайсціся. Дед стары