ДУХАВІ'НА ж. Дыхавіна. Ударыць пад духавіну, дак i дыхаць нельга. Ручаёўка. ДУЦЬ незак. Дзьмудь. Адцюль дуё крэп-ка песок. Дзяражычы. От дуё так коровам ле ворот у короўніку. Карпаўка. ДУ'ЧКуА ж. Дзірка. Зрабіў дудачку з дучкаю. Дзяражычы. ДУША' ж. 1. Душа. Душа баліць, так далека аддала Гальку. Вулкан. Аж душа трымціць, як пабачу солодкага. Дзяражычы. 2. перан. Чалавек. Нельзя іздевацца, шо ж я не душа! 3 мае сем'і п'яць душ паклалі. Дзяражычы. Две рабочые душэ у хаці. Ручаёўка. У сякая душа пее па-своему. Чаплін. Кожную душу перагаварыла у цэркві: i за матку, І за свекруху, i за бацька. Дзяражычы. Л Душа крывая. Несумленны, няшчыры чалавек. Хіба ж ты его усовесціш, станеш гаварыць, а ён адно: мая душа, крывая — усё прымае. Первамайск. Па душэ. Добра, па жаданню. Пад'ём па душэ, дак я нача падужэю. Дзяражычы. ДУШЫ'ЦЬ незак. Душыць. Убегла на двор, а ён душыць курку. Казярогі. 2. Біць. Ен ее прыўяжа вероўкаю у хлеве i душыць. Дзяражычы. ДЫ'БАЛАМ прысл. Дыбам. Ета машына дыбалам стала, зад у аўрагу. Чаплін. ДЫ'БАЦІ незак. Ісці, цяжка ступаючы. Як у бахілах буду дыбаці. Бывалькі. ДЫБКА' прысл. Дыбам. Коды у мене дыбка сталі. Пярэдзелка. ДЫ'ЛІ мн. Дашчаны насціл, на якім ляжыць ніжні камень у жорнах. Дераўяные дылі находзяцца пад нізом спадняка. Ручаёўка. ДЫЛЬ м. Брус. Калі гарбылі абрэжуцца, дак дыль астаецца. Ручаёўка. ДЫМАНУ'ЦЬ зак. перан. Штурхануць. Ты мене сілна таўкаеш: як дыманёш, дак i рукі, i ногі баляць. Дзяражычы. ДЫХАЦЬ: у вадзё можа дыхаць. Знойдзе выхад з любога становішча. То баба хітрая, ена у вадё можа дыхаць. Дзяражычы. ДЫ'ХЛА н. Дыхавіца. Як даў ему пад дыхла, аж дыхаць запело. Пярэдзелка. ДЬГШЛА н. Дышаль. Токбе тоўстае дышла зделаў Юрка. Чаплін. i l i
Дадатковыя словы
ду'чк^а, духавіна, дучкуа, дымануць, дўчкаю, дўшыць, падём, пяць, семі
2 👁