ПАКХУУЧЫЦЬ -у, -ыш, перах., законн. Гл. коўчыць. Ці ж розум? Тблькі заслала, мо' час прайшлб, a яны пакбучылі ўсё пасьцёлі. Кл. Жылу пакбучыш, але хіба пяражуёш? Пае. Я. К. Пбкуль зубы — пад'ясі. А то м'яса ці чагб хіба зьзёсьці? Пакбучыш дый толькі. H. ж. ПАЛАЗУРКАВА'ЦЬ -ў-ю, -ў-еш, перах., законч., ад лазуркаваць (гл. лазуркаваць у вып. 1959 г.). Палазуркаваць — пападсіньваць. Хто як скажэ: хто палазуркаваць, a хто папацьешьваць. Кл. Ты ні лазуркавала? Трэба палазуркаваць. Mo' ні ўсе (усё). Кбнча палаў зуркуй ахвіранкі, рушнікі. Кл. ПАЛА'ХАЦЬ (палах(к) аць) -а-еш, -a-e, неперахзаконч. Пабегаць у пошуках. Кл. Гл. лахаць, папалахаць. Палахкалі, каб купіць, i не знайшлі. Пас. Я. К. ПАЛЕ'ТКУ (палетку) прысл. Улетку, летам (ужываецца i ўлётку). Палётку прыёхаў, ажаніўса зь дзёўкаю з-за Глуску й паёхаў. Дак. Параўн.: Але ось раз палЪтку высунуліса сабЪ дзуд з бабаю з хаты. A. K. Сержпутовскии. Сказки и рассказы белорусов-полешуков. СПб, 1911. ПАЛІПЕ'ЦЬ (паліпёць) -пл-ю, -п-іш, неперах., законч., ад ліпёць (гл. ліпёць у вып. 1959 г.). 1. Патрымацца, паслужыць (пра рэчы). Сёлята аббяў ні будам зьдзіраць, хай паліп'яць. Кл. Паліпіць страха да лёта, а там накрыям. Пас. Я. К. 2. Пажыць нейкі час (пра хворага ці старога). Старая, а хочэ паліпёць на сьвёце. Дзе бачылі! Жывы пра жывбе. Слабёнька, а трохі ліпіць на сьвёце. Н. ж
Дадатковыя словы
бўдам, глўску, дз^д, зуркўй, зўбы, мяса, падясі, пакбўчылі, пакбўчыш, паліпець, паліпяць, рбзум, сержпутовскйй, трбхі, хбчэ
8 👁