НАПА'ШЧАНЫ дзеепрым. Сталі жаць, дак малака прыбавіла карбука. Напашчана прыходзіць, толькі пбилячка якога дай. Кл. Ты нінапашчаных (кароў) ніколі ні прыганяяш. Стараясься напасьціць. Пас. Я. К- Як ні напашчаные коні, а паткорміш, то лёп[е]й будзе. Байл. НАПРО'ВЯСНЕ (напровясьне) прысл. 1. На самым пачатку вясны. Нёяк напровясьне, 'шчэ ні сусім весна була, прыслаў грошай. Кл. 2. Увесну. Напровясьне, ужэ зеленёць стало усе (усё), вёльмі цяжку блакаду рабілі. Стр. Параўн.: з такім самым значэннем напровесне у гаворцы Давыд-Гарадка. НАРАБКЦЦА -л-юся, -ішся, законч. Напрацавацца. За свае (свае) жыцьце нарабіласа, нахадзіласа. А чагб толькі набачыласа! Кл. Хіба так цяпёр жывуць? Хіба столькі робяць? Бувало наробісса за дзёнь, покуль прыдзеш з Заграбёльля, ног ні пацягці. А гаспадарку ж даглёдзь. Нарабіўся ні нарабіўса — даглёдзь. Кл. С твайім здарбуям, сынок, за век наробісься. Пас. Я. К. НАРЭ'ЗКА (нарэзка) р. -i, жан. Вузкая палоса сенажаці. У твайгб бацька сянакосу ці було тры дзесяцше, а нарэзак мо' дваццаць. Кл. Параўн.: загон — вузкая палоса поля. Кл. НАСПОФВАЦЬ -а-ю, -а-еш, з а к о н ч ад спорвацъ (гл.). Хадзёце, дзядзько, я вам сьлівак наспорваю. Кл. Наштб наспорвалі ластаўчанятак? Пас. Я. К. НАСТРЫКА'ЦЬ -а-ю i -а-ю, -а-еш i -а-еш, перах., законч. Насцябаць крапівою. Крашваю настрыкала. А кажуць, што крашваю й лё
Дадатковыя словы
бўдзе, грбшай, жывўць, здарбўям, кажўць, карбўка, кбні, напровясне, нарббісса, нарббісь, настрыкаць, пбйлячка, прыхбдзіць, стблькі, сянакбсу, тблькі, якбга
5 👁