на жанчыну. Зуббу німа, дак толькі паваліць да коўчыць. Нахапіўса чалавёк да застрэліў. Паглядзёлі, ажно бяззубы, дак галодны, так што толькі коўчыць. Кл. Вбзьме кавалачак м'яса, то кбучыць, кбучыць,—вёдамо без зуббу. Барб. Параўн.: клычыць. Матэрыялы для слоўніка народна-дыялектнай мовы. Мінск, 1960. КРАПЧА'К p. -d i -ў, мужч. 1. У адз. i множн. Дужы, моцны, крэпкі. Цімох так! краплак буў, а, бачыце, скарэй за свайіх равёсьнікаў богу душу аддаў. Кл. 2. Множн. няма, p. -ў. Моцны табак, моцнае пітво. Пляшку крапчаку-п[е]ршаку. Хал. Мнё папяросы — слабыя. Каб добрага крапчаку, свайгб самасаду. Каб круг! дыму й у вачах круг! пайшлі. Сым. KPACA'HHE (красиньне) p. -нн-я, ніяк., множн. няма., ад красаць. Кінь, Міша, сваё красаньне, бо ўсё тваё цацкі ётые паўкідаю вон. К л. КРАСНАГАЛО'ВІК p -а, мужч. Грыб (Krombolzia aurantica). Яго завуць яшчэ асовік (гл.). Сама лёпе[е]й браць краснагаловікі. Баравіка ўбачыдь цяжка. А краснагаловіка здалёк убачыш. Кл. Параўн.: асавік. БРС. КРУТАГАЛО'У (крутагалоў) р. -а, мужч. Хуліган, прайдзісвет. Ужэ мало хто помніць Іванчыка Сузаньніннаго. Буў такі крутагалбу да злодз[е]й!.. Кл. У нас тут жыві й жыві. Рака свая, хата свая, ўсё людзі сваё. Дык не! Панёсла крутагалова на нёйкая Паваложжа. Чагб? Цягаўся, пакуль ні дацягаўся. Побл. КРЫВАКЛУ'БЬІ прым. 3 крывым, знявечаным клубам. Крываклубы волік, a, бач, цягне, як трактар. Кл. Чагб насьміхадда? «Яна кры
Дадатковыя словы
kpacahhe, асб, ббгу, бяззўбы, вблік, галбдны, дббрага, дўшу, завўць, злбдз[е]й, зуббў, кбўчыць, кбўчыць,—вёдамо, крапчакў, красйньне, краснагалбвіка, краснагалбвікі, крутагалбва, крутагалбў, крутагалоу, крываклубьі, крываклўбы, мяса, павалбжжа, пакўль, папярбсы, пбмніць, тблькі, цімбх, чакў-п[е]ршакў
5 👁